Bodhrán

Een accordeon, een trekzak, twee akoestische gitaren waarvan de bespelers ook zingen, een banjo, een paar Ierse fluiten, mondharmonica's, een bodhrán en een wasbord, en een viool zit er aan te komen. Zeven man telt ons pas opgerichte muziekgroepje nu nog, maar het worden er dus acht als de viool ook is gearriveerd. Irish Pub Music en Folk music of Ireland, het verschil is vaak subtiel. Net als bij het havenkoor doe ik ook hier de ritmesectie, alleen nu niet met het drumstel maar met een Ierse lijsttrommel, een z.g. Bodhrán (uitgesproken als bauwron) en zo af en toe een wasbord.

We zijn amper een maandje bezig, dus het moet allemaal nog wat worden. Een naam moeten we nog verzinnen, maar leuk is het zeker al. Een aantal nummers lopen al heel behoorlijk, aan nummers als l'll tell me ma, l will love you, The Butcher Boy, Steal away en l never will marry, beleven we al veel plezier. Het scheelt enorm dat iedereen de muziek en zijn instrument goed beheerst, alhoewel ik met de Bodhrán zo af en toe toch nog aardig wat moeite heb. Met name de juiste houding van de 'tipper' (een soort drumstickje i.p.v. de me zo bekende slaghouten van het drumstel) speelt me nog wel eens parten, maar we gaan vooruit!



Een John Joe Kelly, een Ivan Smyth, een Caroline Georgina, een Lucy Randall of een Abe Doron om er maar een aantal te noemen, zal ik in dit leven niet meer kunnen evenaren op de Bodhrán, dat staat wel vast. Maar goed, het gaat bij muziek maken natuurlijk om de lol 'play the music, not the instrument' zeggen ze wel, en zo is het natuurlijk ook. Maar het is toch wel verrekte plezierig als je je instrument goed beheerst!