Gisteren hebben we samen met onze kleinkinderen 'Kees de jongen' gezien in de Rabobankzaal van theater Orpheus in Apeldoorn. De theatervoorstelling, een bewerking van Gerben Hellinga naar het gelijknamige boek van Theo Thijssen (1879-1943) uit 1923, werd onder regie van Liesbeth Coltof gespeeld door acteurs van De Toneelmakerij uit Amsterdam.
Het stuk is eigenlijk een ode aan de gewone jongen die zich inventief door het leven slaat. Hij zit nog op school, maar thuis moet hij met van alles en nogwat meehelpen. Er is weinig geld omdat zijn doodzieke vader de eigen schoenenzaak niet meer bij kan sloffen, zijn moeder is door alle sores bijkant chronisch overspannen en aan zijn krenterige en irritante opa en oma heeft hij ook totaal geen steun. Maar hoe uitzichtloos de situatie soms ook lijkt, steeds verzint de twaalfjarige Kees Bakels, want zo heet die gewone Amsterdamse jongen in het boek, weer nieuwe mogelijkheden. Dus zo gewoon is die Kees ook weer niet. In het stuk wordt Kees dan ook gespeeld door twee acteurs, de ene (Chiem Vreeken) speeld de uiterlijke Kees, de doener zal ik maar zeggen, en de andere (Steyn de Leeuwe) speeld de innerlijke Kees, meer de dromer, fantast en denker. Beide persoonlijkheden kunnen het goed vinden met elkaar, en vormen zo een ijzersterke Kees die nooit bij de pakken neer zit en zijn mannetje staat!
Het was een muzikale familievoorstelling met een lach en een traan, voor iedereen vanaf acht jaar. Het gaf hoe dan ook een positieve kijk op het geploeter van het dagelijkse bestaan. Een leuke, leerzame en waardevolle belevenis met onze kleinkinderen, maar of de jongsten van het gezelschap, m'n twee achtjarige kleinzonen het ook allemaal goed begrepen hebben, betwijfel ik eerlijk gezegd wel een beetje. Ze hebben het stuk dat ruim twee uur duurde probleemloos uitgezeten, dat wel, en na afloop zeiden ze ook nog dat ze het prachtig vonden. Maar toch weet ik het niet, het ging ze voor mijn gevoel toch wel een beetje boven de pet. Echter, ze zijn al zo eigenwijs dat ze dat niet zullen toegeven. Dat die gasten, hoe jong ze ook nog maar mogen zijn, af en toe toneel spelen als de beste had ik al eens eerder ontdekt.
Met z'n allen eten na afloop in het theaterrestaurant van Orpheus, en daarna terug rijden naar huis door de aardedonkere bossen van de Veluwe, hebben de twee boys volgens mij ook zeker zo leuk gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten