Afgelopen vrijdagavond zijn we samen met W en A uit Hedel naar Ghetto in de Stadsschouwburg in Utrecht geweest. Een toneelstuk uit 1898 van Herman Heijermans, dat onder regie van Jaap Spijkers werd gebracht door theatergroep 'Het Toneel Speelt'. We hadden besproken elkaar vooraf op het Janskerkhof, een klein stukje lopen vanaf de Stadsschouwburg, te ontmoeten. In restaurant brasserie Luden, dat daar is gevestigd in een prachtig eeuwenoud monumentaal pand, hebben we natuurlijk wel eerst een tijdje genoeglijk zitten acclimatiseren. Het was gezellig en lekker allemaal, je zou er zo blijven zitten, maar op een gegeven moment moesten we toch de regen in, en ons richting Lucasbolwerk begeven om nog op tijd in de Stadsschouwburg te zijn.
Ghetto speelt zich af in het miserabele buurtje achter het Amsterdamse Waterlooplein van eind 19e eeuw. De actuele vraag van nu, assimileren als groep of niet, speelde ook toen al. Wil je een gevangene zijn van je eigen tradities, of wil je die juist ruimer interpreteren en je aanpassen, dat is de vraag. Toen, maar ook nu roept zowel de ene als de andere keuze bij alle partijen fricties op. Het thema etniciteit is actueler dan ooit lijkt het. We hebben zelfs een partij in de kamer, die de mensen aanpraat en wil doen geloven dat andersdenkenden onze samenleving naar de ratsmode helpen. De tolerantie is ver te zoeken, een ode aan de multiculturele samenleving heb ik al heel lang niet meer vernomen, van niemand niet trouwens!
Het verhaal Ghetto is simpel en sentimenteel, een klassiek vader - zoon drama. De vader, de hardvochtige joodse blinde voddenkoopman Sachel, was mordicus tegen de keuze van zijn zoon die het had aangepapt met een christelijk meisje. En hierdoor plaatste de zoon zich uiteraard ook buiten het isolement van het joodse ghetto. Je zag in het stuk ook maar weer eens de hoeveelheid ellende die godsdiensten elkaar en de mensen kunnen aandoen. Doordat de vader (Mark Rietman) niet alleen letterlijk blind was, maar ook de veranderingen om hem heen niet zag of weigerde te zien, liepen de emoties hoog op. Het conflict en het stuk dat zolangzamerhand de proporties van een Griekse tragedie had gekregen, vond ik met de zelfverkozen dood van het christenmeisje dan ook wel heel erg dramatisch eindigen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten