Zondagochtend even voor twaalf reden we Wenen binnen. Een kleine drie uur eerder waren we vanuit Salzburg vertrokken, toch een aardig gemiddelde voor de ruim 300 km. Ook hier weer niets vooraf besproken, maar thuis hadden we al wel hotel 'Mercure' in de binnenstad aan de Fleischmarkt uitgezocht. Ogen van voor en van achter, maar aan hotel 'Mercure' aan de Fleischmarkt zijn we kennelijk toch voorbij geschoten. Maar aan de andere kant van het Donaukanaal, in de Hollandstrasse net even buiten het centrum, vonden we een ander 'Mercure' hotel, er zijn er meerdere in Wenen, waar we terecht konden en waar het bovendien makkelijker parkeren was. Maar na twee nachten moesten we toch ook daar weer verkassen. De laatste twee nachten in Wenen zaten we in 'Urania' een gemoedelijk en schilderachtig hotel aan de Obere Weissgerberstrasse, dicht tegen het centrum aan.
Wenen verkennen per fiets vond ik vrij lastig, vooral in het begin. Met de kaart in de hand kris kras tussen de auto's door, en om de haverklap weer stilstaand om je te oriënteren. Bovendien ook nogeens veel éénrichting verkeer, dus of je houd je aan de regels en zoekt maar weer een andere straat terwijl je net door had waar je ongeveer zat, of je fietst tegen de verkeersstroom in wat ook weer spanningen oproept. Maar gelijdelijk aan kregen we natuurlijk toch wel een beetje door hoe de stad in elkaar stak en ging het allemaal wat makkelijker.
Was Salzburg al een explosie van barokke bouwwerken, Wenen was dat in het kwadraat! Maar gelukkig was er op het gebied van moderne architectuur ook wel het één en ander te zien.
Paleis 'Belvedere', Hofburg, de Spanische Hofreitschule, Schloss Schönbrunn, Stephansdom, Kapuzinerkirch en Kaisergruft, het Hundertwasserhaus en -museum, het Wiener Riesenrad in het Prater en nog veel meer, we hebben het allemaal gezien. Zoals gezegd, ook op het gebied van hedendaagse kunst en architectuur viel er genoeg te beleven. In Museum Moderner Kunst op het MuseumsQuartier hebben we o.a. een mooie tentoonstelling gezien van Maria Lassnig. Deze Oostenrijkse kunstenares, geboren in 1919 dus al 90 jaar, doet nog volop mee in de vaart der volkeren. 'Lichaamsbewustzijn' is haar centrale thema, haar abstract expressionistische schilderijen zijn een verkenning van het lichaam. Ze maakt ook prachtige videofilms zagen we in het museum, kijk bijvoorbeeld maar eens naar 'Kantate' op http://www.youtube.com/watch?v=4sDSZ9GwnCE waarin ze op een wel heel humoristische wijze haar eigen levensverhaal bezingt. Of kijk en luister eens naar onderstaand filmpje 'Das neunte Jahrzehnt' ofwel 'De negende decennium'.
Een bijzondere stad, we hadden er 4 dagen voor uitgetrokken en dat was voor mij althans voorlopig voldoende ook. Al op de derde dag begon ik me lichtelijk overvoerd en vermoeid te voelen. Even had ik genoeg barokgebouwen gezien, we komen hier nog wel een keer terug denk ik. Maar dan hou ik m'n portemonnee, al is tie nog zo dik als vanouds wel in m'n broekzak, en berg ik hem niet in een moment van onachtzaamheid op in het buitenste vakje van m'n rugzak, want dat is me daar natuurlijk wel heel slecht bekomen.
De terugtocht ging als een speer, 'k wist eigenlijk niet dat m'n auto zo hard kon. Maar in Würzburg hebben we desalniettemin toch maar een pitstop gemaakt voor de nacht. In het Central-Hotel aan de Koellikerstrasse konden we terecht voor ons bed, en daaraan vooraf in de Juliusspital-Weinstube voor een goede maaltijd. De afstand van Würzburg naar huis de andere dag, zo'n dikke 500 km, hebben we in ca. 3,5 uur gedaan, alles zat mee! Omdat te vieren hebben we op het zonnige terras van Brasserie Staverden, dus al dicht bij huis, ter afsluiting van onze trip nog een voortreffelijke uitsmijter gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten