The Solent

Synopsis.

Misschien komt het door mijn stukje over de Noordzee van begin november, maar ik moet ineens denken aan een pittige zeiltocht naar 'The Solent' die we eens met z'n tweetjes hebben gemaakt, nu alweer bijna twintig jaar geleden.
De 'Aurora' de naam van het zeiljachtje dat we toen hadden, een Jaguar 25', was eigenlijk een beetje aan de kleine kant voor dit zeilgebied. Aan de andere kant, als je ziet waar veel Engelse zeilers de plas mee oversteken, was het ook wel weer groot genoeg!
De heenreis naar Cowes op Isle of Wight, het hart van The Solent zal ik maar zeggen, ging via IJmuiden, Scheveningen, Stellendam, Blankenberge, Nieuwpoort, Dover en Brighton. En vanaf Cowes op Isle of Wight zijn we met het tij mee ook nog over de River Medina naar Newport gevaren. De terugreis ging via Portsmouth, Brighton en Dover rechtstreeks naar IJmuiden, d.w.z. via de lichtschepen S- en E. Goodwin en Noord Hinder, er zorgvuldig voor wakend buiten het drukke vaarwater van de grote jongens te blijven, al komt natuurlijk toch een keer het moment dat je de Deep Water Route weer zal moeten kruizen.

De heenreis.

Tijdens de tocht van de Sixhaven in Amsterdam via IJmuiden naar Scheveningen ca. 45 mijl, waren C en B te gast aan boord. De andere dag weken we even af van de route, we wilden naar Stellendam, een tochtje van ca. 23 mijl, om mijn ouders in Burgh-Haamstede te verrassen met een bezoekje. Van Stellendam ging het de dag daarop naar Blankenberge ca. 51 mijl, vervolgens naar Nieuwpoort een tochtje van ca. 29 mijl. En weer een dag later laveerden we tussen de zandbanken voor de kust via de smalle 'Pas van Zuydcoote' richting Duinkerken en Calais, alwaar we de drukke Deep Water Route haaks overstaken naar Dover, en na ca. 58 mijl te hebben gevaren die dag afmeerden in de Wellington Dock achter de sluis. Het uitgangspunt van onze zeiltocht langs de mooie Engelse zuidkust!

Na een paar dagen gingen ook hier de trossen weer los, en wel 's morgens om 03.30 uur! Het vroege uur had alles te maken met het tij, alleen rond hoogwater konden we door de sluis, dus nu of over 12 uur pas weer. We wilden Brighton, ca. 65 mijl ten westen van hier, en met ons bootje zeker 12 uur varen, bij daglicht aanlopen, dus een later tijdstip was voor ons geen optie. Maar het was prachtig, de opkomende zon zette de witte krijtrotsen in een gouden gloed, heel bijzondere sfeer. Het was zo goed als windstil dus moest de motor het grootste deel van de tocht het werk doen, dat was een beetje jammer want zeilen is leuker. Maar goed, rond 17.00 uur lagen we dan toch in Brighton Marina afgemeerd, we hadden er ruim 13 uur over gedaan.

Tijdens ons dagje Brighton hebben we de stad eens goed bekeken, de schitterende promenade, de pier en het Royal Paviljoen, het oosters aandoende paleis, herinnering aan hun Indiase kolonie. De tocht van Brighton naar Cowes de andere dag, verliep zeer rustig, weinig of geen wind. Bij Selsey Bill konden we door de Looe Chan, een smalle geul door de zandbanken daar. Bij harde wind wordt dit ten zeerste afgeraden, grondzeeën in combinatie met de zeer sterke stroming daar, maar nu kon het makkelijk al voelden we de stroming behoorlijk trekken, het scheelde een eind varen. Op een gegeven moment zie je het eiland Wight in de verte voor je liggen. Toen we ook de Nab Tower aan bakboord zagen opdoemen en een poosje later recht voorons de Forts zagen liggen, wisten we dat we op de Solent zaten. Even later voeren we bij Cowes op Isle of Wight de River Medina op, en meerden na ca. 50 mijl te hebben gevaren die dag rond 18.00 uur af achter een sluisje in Island Harbour.

Met een huurauto hebben we Wight verkend in de stromende regen. J had al een tijdje last van pijn in haar been, zelf dacht ze aan Ischias of iets dergelijks, het werd er in ieder geval maar niet beter op. In het plaatsje Ventnor aan de zuidoostkust van Wight hebben we daarom maar eens een arts bezocht, die haar 3x per dag een zware pijnstiller voorschreef. Dat hadden we natuurlijk zelf ook wel kunnen bedenken, maar goed we hadden nu wel een recept, de pillen hielpen trouwens vrij direct, dat was mooi.
Op de uiterste westpunt van Wight hebben we een poosje naar The Needles, een bijzondere rotsformatie in zee, zitten staren. En in een fraai daar nabij gelegen restaurant in Totland Bay, waar opvallend veel oude mensen thee zaten te drinken, hebben we een lekker hapje gegeten. Het aperitief hebben we voor het slapen gaan maar aan boord van de Aurora genomen.

De terugreis.

Van Cowes naar Portsmouth was maar een eindje, amper 10 mijl. In de jachthaven van Portsmouth heb ik een poosje aan de motor liggen sleutelen, de koeling werkte niet naar behoren dus moest de impeller worden vervangen. De andere dag was het koud en somber, bovendien stond er een stevige zuidwestelijke 5 Bf. We zaten een poosje te dubben wat we zouden doen, de voorspelling was niet echt slecht en bovendien konden we een grotendeels ruime koers varen.
Goed aangekleed en met dubbel gereefd grootzeil vertrokken we dus toch maar richting Brighton. Buiten de haven kregen we er bij halve wind toch nog even flink van langs, maar toen we eenmaal op ruime koers voorlagen was het leed geleden. Met stroom en wind mee vlogen we richting Selsey Bill, waar we deze keer uiteraard ver uit de buurt van de banken bleven. In de verte aan bakboord, waar we op de heenreis gevaren hadden, zag het nu wit van de brekende golven. De wind begon aan te trekken en achter ons begon de lucht er steeds donkerder en dreigender uit te zien, dat hadden ze toch niet voorspeld. We voelden ons er niet echt prettig bij, maar terug keren was absoluut geen optie. Steeds harder stoven we, nu alleen nog op het fokje, met wind en stroom mee richting Brighton. We slaakten allebei een zucht van verlichting toen we de havenlichten van Brighton aan bakboord zagen opdoemen. Nu nog zorgen dat we met die dwarse stroom en golven voor de havenmond goed binnenkomen! Maar gelukkig ging dat allemaal goed, en lagen we even later veilig achter de hoge muur van Brighton Marina afgemeerd. Inmiddels zagen we op de meter dat de wind tot 8 Bf. was toegenomen, de golven sloegen aan de andere kant vaak zo hard tegen de muur, dat ze met bakken vol overkwamen en met veel geraas op ons buiskapje donderden. Waren wij even mooi op tijd binnen, heerlijk ons kon niets meer gebeuren!

Ondanks de herrie van de storm hadden we lekker geslapen. Toen we 's morgens opstonden was het wel duidelijk dat uitvaren geen optie was. De windmeter gaf 9Bf. aan, een heuse storm dus, iedereen in de haven was bezig met extra landvasten of wat dan ook. Aan het eind van de middag toen het even een beetje droog werd, zijn we de beentjes maar eens gaan strekken. Over de prachtige promenade, tegen de wind in leunend, naar het centrum van Brighton voor een hapje eten in 'Old Orleans'. Toen we terug wandelden zagen we de zeeën nog steeds over de golfbrekers en de muur heen slaan, een prachtig spektakel. Tot op de dag van vandaag vraag ik mij nog steeds af wat er met de weersvoorspelling, die ik via m'n wereldontvanger had gehoord aan de hand is geweest, had ik de berichten verkeerd geïnterpreteerd of was iedereen, inclusief de BBC gewoon door deze kanaalrat verrast? In ieder geval gingen we hier ook de tweede nacht in met een hoop herrie in het want. En toen we 's morgens wakker werden was het in het zwerk nog steeds een heisa van heb ik jou daar. Er zat niets anders op dan ook deze dag maar weer te blijven liggen en de tijd grotendeels met lezen te slechten, wat we opzicht helemaal zo erg niet vonden.

Je raakt op de duur een beetje gewend aan de herrie die de wind in de haven veroorzaakt. Maar toen ik 's morgens wakker werd, viel de stilte mij toch op, de storm was gaan liggen! Tijd om verder te gaan richting Dover, maar voor het zover is toch eerst maar even de weersberichten uitluisteren en kijken hoe het met de stroming zit. Want die kan voor Dover wel oplopen tot onze theoretische rompsnelheid, als je die tegen krijgt schiet het natuurlijk niet echt meer op. Maar rond 9 uur hadden we alles op een rijtje en voeren we de haven uit. Pal voor de wind die toch weer was aangewakkerd tot 5 Bf, bij een forse deining. Af en toe dacht ik weleens dat zo'n golf zo onze kuip in zou spoelen, maar dat viel mee, soms woei er weleens een topje af die je dan over je heen kreeg, maar dat was het dan. Als een kurk werden we door de gigantische rollers omhoog getild, waarna we weer met een rotgang omlaag surfden. Een eindeloze herhaling van zetten, omhoog en omlaag maar weer, alles zat mee, weer, stroom, wind en golven, heerlijk. Al mocht het van J allemaal wel een tandje minder, verschillen in beleving hou je natuurlijk altijd, dat is niet anders.
Maar gelijdelijk aan begon de snelheid terug te lopen, de kentering van de stroom kwam voor ons een beetje te vroeg. Stroom tegen wind, de golven werden warriger, we hadden toch een uurtje eerder moeten vertrekken uit Brighton! Toen we het havenhoofd van Dover in de verte aan bakboord zagen opdoemen, was onze grondsnelheid al teruggelopen tot amper 3 knopen. En toen het eindelijk na lang zwoegen met de motor bij, zover was dat we de haven konden indraaiden, was deze teruggelopen tot 1 knoop. Maar goed, we waren weer binnen!

Dover, een dagje wandelen en rondkijken, lezen en lekker eten in het restaurant van het With Cliff Hotel. Verder bereiden we ons een beetje voor op de voor ons grote oversteek van Dover naar IJmuiden. De weersberichten zijn niet ongunstig, zonnig en een windje uit het zuidwesten kracht 4 à 6, afnemend tot 3 à 5.
Rond 13.00 uur de andere dag varen we de haven uit richting lichtschip S.Goodwin, E.Goodwin, Falls en Noord Hinder, en varen evenwijdig aan de drukke Shipping Lane aan stuurboord. De wind kakt aan het eind van de avond helemaal in, dit hadden ze toch niet voorspeld, het zou toch nog minimaal 3 blijven waaien? Maar rond 22.00 uur varen we op de motor met gestreken zeilen de nacht in. 's Morgens rond 06.30 uur zijn we eindelijk in de buurt van Noord Hinder en de NHR-N boei en verleggen we de koers naar stuurboord richting IJmuiden, daarbij de Shipping Lane zo haaks mogelijk over stekend. Nog ca. 60 mijl naar IJmuiden bij totale windstilte, we motorren er dus maar vrolijk op los, uur na uur verstrijkt. Maar tegen het eind van de middag komt de kust inzicht, en rond 18.00 uur varen we tussen de pieren van IJmuiden. En een klein uurtje later liggen we in het Noordzeekanaal pal achter de kleine sluis afgemeerd voor de nacht. Einde van een boeiende zeiltrip naar The Solent!