"Land of Milk And Money" is de titel van een tentoonstelling van Maria Roosen (1957) en Margriet Smulders (1955) in het Stedelijk Museum in het Paleiskwartier van 's-Hertogenbosch, kortweg het SM's genoemd. Afgelopen zondag hebben we de expositie van beide dames aldaar gezien.
De één (Maria Roosen) nam in het museum in hoofdzaak het vloeroppervlak voor haar rekening, sculpturen van glas en keramiek veelal tentoongesteld op sokkels van mdf namaak meubilair. Kennelijk geïnspireerd door het menselijk lichaam, toont ze hier een oeuvre, waarin ook een aantal in fleurige kleuren uitgewerkte borsten en penissen niet ontbreken.
De ander (Margriet Smulders) had alle wanden vol gehangen met op een spiegelend materiaal gefotografeerde complexe en barokke composities van bloemen en vruchten. Ik vond de composities zo complex, dat ik vaak moeite had om te zien wat er nou eigenlijk was gefotografeerd.
De tentoonstelling van het werk van beide kunstenaars zou een eenheid moeten vormen, die gestoeld is op motieven en beeldtaal uit de wereld van het feminisme. Maar ik heb in het werk van beide kunstenaars meer verschillen gezien dan overeenkomsten, dus echt helemaal begrijpen deed ik het niet. Want wat is nou de overeenkomst tussen de geraffineerd gefotografeerde bloemen en vruchten van Smulders, en de harde en kille glazen sculpturen in de vorm van penissen en borsten van Roosen?
Het Paleiskwarter, de wijk waarin SM's gelegen is, vond ik heel wat interessanter. De direct achter het Centraal Station gelegen wijk, één van de grootste binnenstedelijke bouwlocaties van de laatste jaren in ons land, is/wordt gerealiseerd op het voormalige bedrijventerrein De Wolfdonken. De architectuur is heel bijzonder, bijvoorbeeld de gebogen stadsappartementen aan de rand van het water 'Armada' genoemd, van de Londense architect Antony McQuirk (Building Design Partnership), met gevels die doen denken aan volle zeilen van een zeevloot.
De ontwikkeling van het Paleiskwartier is een boeiend en dynamische proces dat enthousiast door JS, mijn ex zwager die daar al weer een tijdje woont, wordt beaamd. En dat zal gezien de plannen die er zijn voor de verdere ontwikkeling en uitbreiding van de buurt, nog wel een tijdje zo blijven ook. Het is een uniek gelegen gebied met een geheel eigen identiteit, dicht aanschurkend tegen het oude historische stadscentrum. Voelbaar is ook, dat de functies wonen en werken hier nauw met elkaar verweven zijn. Het statige Paleis van Justitie, het in scheepsvorm ontworpen gebouw van de ING Bank, perfect passend bij de vloot woongebouwen van de 'Armada', en de strak vormgegeven okergele doos van het nieuwe gymnasium, dat praktisch wordt omarmd door de zijvleugels van het U-vormige woongebouw aan de Leeghwaterlaan. Ik denk dat ik hier over een poosje als ze weer wat verder zijn, nog maar eens een keertje wat uitgebreider kom kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten