'KUNST'

Gisteravond zijn we naar het toneelstuk 'KUNST' geweest. Het stuk werd gebracht door theatergroep Suburbia onder regie van Albert Lubbers, de acteurs Michiel Nooter als Serge, Mathias Sercu als Marc en Wouter van Lierde als Yvan, speelden in dit bekende stuk van Yasmina Reza voor mijn gevoel de sterren van de hemel. Het speelde zich af in een speciaal voor dit stuk, door architect Bas ten Brinke ontworpen theater van tentdoek, dat deze zomer voor tijdelijk middenin een schapenweitje is neergezet op stadslandgoed 'De Kemphaan' in Almere.



Door de tragedie die zich tussen de drie vrienden Serge, Marc en Yvan op het podium afspeelde, wilde het daar maar niet gezellig worden. Maar het publiek daarentegen vermaakte zich door het herkenbare en onbedwingbaar komische karakter van het stuk kostelijk. We kwamen bij vlagen niet bij van het lachen, wat een stuk!

Het stuk gaat eigenlijk over de grote kunst die 'vriendschap' heet. Als Serge, kennelijk de meest gefortuneerde van het drietal, een groot wit abstract schilderij heeft gekocht voor maar liefst honderdduizend euro, is dat het begin van de ellende. De aanschaf werkte als een splijtzwam in de vriendschap. Het begon met Marc's oordeel over het witte doek, hij kon en wilde niet begrijpen dat Serge voor die bullshit zo'n enorm bedrag betaald had, en hij vroeg zich af of hij deze snob nog wel als vriend wilde hebben. Serge, die juist helemaal weg was van zijn aankoop, kon hier natuurlijk niet tegen en begon vervolgens allerlei negatieve eigenschappen van Marc uit te vergroten. Hij probeerde daarin de inschikkelijke Yvan ook op zijn hand te krijgen. Maar toen Yvan de druk juist van de ketel wilde halen, en de ruzie probeerde te sussen, werd het er niet beter op. Hij werd ondanks zijn verwoede pogingen nu zelf het mikpunt van alle ellende. Kleine ergernisjes werden uitvergroot en ineens irritaties van formaat, jarenlange frustraties kwamen boven drijven.

Toen Yvan, die ook nog in psychoanalyse zat, een epistel voorlas dat hij bij zijn therapeut had opgeduikeld met de tekst "Als ik ik ben omdat ik ik ben en als jij jij bent omdat jij jij bent, dan ben ik ik en ben jij jij. Als ik, daarentegen, ik ben omdat jij jij bent, en als jij jij bent omdat ik ik ben, dan ben ik ik niet en ben jij jij niet" waren de rapen helemaal gaar, vette onzin natuurlijk. Er ontspon zich een ontluisterende discussie tussen het trio, die uiteindelijk zijn climax bereikte toen Marc door de getergde Serge werd uitgedaagd om het schilderij met een toegeworpen viltstift op te pimpen. Die scene werd zo goed gespeeld door die gasten, dat ik als toeschouwer even vergat dat het maar toneel was waar ik naar keek en dacht, o nee he, hij gaat toch niet dat schilderij naar de ratsmodee helpen! Maar hij deed het echt, later bleek dat het een afwasbare viltstift was, gelukkig maar. Gezamelijk wasten ze het schilderij heel voorzichtig weer in de oorspronkelijke staat, alles was wel gezegd en het drietal was een wrange ervaring rijker. De vriendschap had een behoorlijk knauw opgelopen, en de littekens zullen denk ik wel min of meer blijvend zijn, maar daar valt mee te leven.

Wat we lijkt mij in dit stuk gezien hebben is, dat de vriendschap hier niet door geweldige en grootse zaken werd bepaald, maar wel bijna aan futiliteiten ten onder ging!