voorjaar

Voorjaar in de tuin, en dat is te merken. Het bruist van het leven, alles is in beweging, het vliegt, piept, ritselt, fladdert en kwaakt. Twee lijsterparen zijn druk aan het nestelen in de heg en hele families mussen doen hetzelfde onder de dakpannen, en elders in de buurt nestelt vast een vlaamse gaaienpaartje. Ondertussen lopen de katten van diverse buren kwijlend rond te loeren naar al dat lekkers, jammer genoeg zie ik ze ook nog wel eens wat vangen. Ook valt me ineens het (te)grote aantal jonge visjes op in de vijver, tijd voor het uitzetten van een zonnebaars denk ik. Prachtig wat er in ons bescheiden biotoopje allemaal te beleven valt, teveel om op te noemen eigenlijk. De grootste aandachttrekkers op dit moment zijn wat mij betreft, de parende bruine kikkers in de vijver, het nestelende kauwenpaartje op zolder en het houtduivenstelletje in de grote conifeer.

De bruine kikkers (Rana temporaria)

De bruine kikkers in de vijver houden zich al ongeveer een week lang bezig met de voortplanting. Het is een ware sexorgie! Ik raakte al snel de tel kwijt, toen ik probeerde een idee te krijgen hoeveel kikkers hierwel niet aan mee doen. Ik geloof niet dat ik overdrijf, als ik een schatting doe van om en nabij de honderd. Door de mannetjes stevig omklemd, glibberen de vrouwtjes als slechte schaatsers door de enorme hoeveelheid geleiachtige eiklompen die al reeds zijn afgezet. Bij tijd en wijle is het een gekwaak als een oordeel. Gezien de ervaring in andere jaren met onze vijver, schat ik in dat ze zo nog een halve week bezig blijven, en dan is het over. Na ongeveer 1 à 2 weken komen de eitjes uit, en dan breken er gouden tijden aan voor de goud- en zilverwindes in de vijver. Dan is het prijshappen! Volgens mij groeit er hooguit 10% van alle eitjes uit tot een volwassen kikker.

Het kauwenpaartje (Corvus monedula)

Vaak hoorde ik de afgelopen weken een mysterieus getik in huis. Ik kon het niet thuisbrengen, tot ik op een zeker moment buiten het kauwenpaartje op het eind van de dakgoot zag zitten. Ze hadden in de hoek onder de pannen een gat in het dakbeschot ontdekt, waardoor ze een nest hebben kunnen maken op zolder. Het één en ander ging soms gepaard met veel gerommel en getik met de snavel op goot en zoldervloer. Ik laat het nest mooi zitten, ondanks de enorme rotzooi. Van alles slepen ze de zolder op, takken, papier, plastic, spijkers en nog veel meer. Maar ik vind het zulke leuke brutale vogels, dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om het nest nu al weg te halen, dat doe ik na het broedzeisoen wel. Ik ben benieuwd hoeveel jonge kauwtjes er straks op zolder zullen rondhuppelen of op de dakgoot zullen zitten. Als jongen heb ik vroeger best vaak een tamme kauw gehad, een kwestie van tijdig uit het nest halen en goed voeren, maar dat gaat nu niet meer gebeuren.

Het houtduivenstel (Columba palumbus)

Boven in de grote conifeer nestelen ze, de vrij rumoerige manier van doen blijft niet onopgemerkt, de hele wereld weet zo'n beetje dat ze daar zitten. De houtduif vind ik vergeleken met het kauwtje een nogal domme en naïeve vogel, irritant gewoon. Dat stomme gefladder in die boom, zo laat je je vijanden toch wel al te duidelijk weten waar ze je kunnen vinden en pakken. Als je die kop ook ziet, die vind ik in verhouding tot de rest van de vogel veel te klein, zouden daar nog wel hersens in kunnen zitten? Maar ik zie het vast fout, want in mijn omgeving zie ik toch heel wat soortgenoten van het nestelende paar rondvliegen. Kennelijk weten ze zich goed te handhaven en zich danig te weren tegen opportunistische buurtbewoners als kauwen en vlaamse gaaien, en vooral tegen het eksterpaar in een boom verderop. En dat is maar goed ook, ze horen er natuurlijk ook bij.