ratatouille

Een concert bijwonen, een museumbezoek en een wandeling door een oude binnenstad. Zie hier de ingrediënten voor een recept van een ratjetoe aan kunstzinnige en culturele ervaringen, te beleven binnen één etmaal.

Maandagavond theater "Orpheus" in Apeldoorn. Schubert, voor de pauze symfonie in b kl. 'Unvollendete' genaamd, na de pauze symfonie in c gr. 'Große' genaamd. Prachtige muziek, aan de 'Große' heb ik bijzonder mooie herinneringen uit de tijd dat ik eens een paar weken in het ziekenhuis heb gelegen. December 1969, aan bed gekluisterd lag ik met mijn koptelefoon op dagelijks naar het klassieke muziekprogramma van het ziekenhuis te luisteren. En elke dag zat steevast de 'Große' van Schubert in het programma, ik was 26 jaar toen, maar ik heb het stuk toen goed leren kennen en waarderen, het werd steeds mooier. In de situatie waarin ik toen verkeerde, had het stuk op mij de uitwerking van een zalige drug. Je was een poosje totaal weg van de misére van het ziekenhuis en alles wat daarmee te maken had. Het is lang geleden, al bijna 38 jaar, maar iedere keer als ik deze symfonie hoor komt het gevoel van toen terug, een gevoel van evenwicht en vrede met alles en jezelf.

Zo ook deze keer weer, samen met Joke en mijn zus heb ik intens genoten van de muziek. Het Symfonieorkest van het conservatorium van Amsterdam bestaat uit allemaal jonge mensen, onder leiding van de oude rot in het vak Frans Bruggen (wat zag die man er overigens oud en breekbaar uit) werd het ontroerend mooi gebracht.

Dinsdagochtend, samen met Joke naar Enschede, voor een project had ik een bespreking in Enschede die niet al te lang zou duren. Dus we hadden bedacht om na die tijd het Rijksmuseum Twenthe maar eens met een bezoek te vereren. Behalve de 20 ste-eeuwse schilderkunst uit eigen collectie, waaronder een boeiend schilderij van Rob Scholte uit 1991 (de kunstschilder die in 1994 in A'dam bij een bomaanslag in zijn auto beide benen verloor), is er dit jaar een tentoonstelling over kunst uit de 18e eeuw. Prominente kunstenaars uit die tijd zijn o.a. Barbiers, Hendriks, van Os, van Strij, Troost, van Troostwijk, Verkolje en de Wit. De tentoonstelling is ingedeeld in de thema's 'Gallery der Konstenaaren', 'Eigen huis en tuin', 'Normen en waarden', 'Stad en land', 'Burgers en buitenlui' en 'Kunstkamers'.
Er worden vragen opgeroepen in de trend van: Laat een zelfportret wel de waarheid zien? Wat doet de kunstenaar om de illusie van ruimte en vorm te creëren? Welke invloed had de maatschappij op de kunst en hoe zag een 'museum' er 250 jaar geleden uit? Doel van dit alles is om je bewust te maken hoe je eigenlijk net als een kunstenaar een eigen sfeer kan scheppen in een ruimte.

Er is verder een uitgebreide tentoonstelling van werk van Peter Struycken te zien, en van de in Nederland woonachtige Zwitserse kunstenaar Curdin Tones. Erg boeiend allemaal!

Op de terugweg een bezoek gebracht aan de gastvrije hanzestad Deventer. Geïnspireerd door mijn eigen stukje over het Dolhuys (zie gek) heb ik in de Nieuwstraat de locatie van de vroegere banketbakkerij van mijn oom gevonden, waar ik in de begin jaren vijftig wel eens logeerde. De winkel bestaat nog, en ook de schuin tegenover de winkel liggende psychiatrische inrichting van destijds. Na een wandeling door de prachtige oude binnenstad, raakten we in de Grote of Lebuïnuskerk verzeild. De bouwgeschiedenis van deze kerk is nota bene al in het jaar 1027 begonnen! Opkomst, bloei en glorie van de eerste stad van het gewest Overijssel zijn onmiskenbaar terug te vinden in dit prachtige bouwwerk nabij de IJsseloever. In de loop der eeuwen is de kerk ook een onuitputtelijke bron van inspiratie voor kunstenaars geweest.

Op het terras van "De Dikke van Dale" hebben we onder het genot van een heerlijk drankje een poosje in de zon gezeten. Aan het eind van de middag zijn we over de IJsseldijk via Olst, Wijhe en Zwolle terug gereden naar Harderwijk.