Vrijdagmiddag 15 december j.l. werd "HAVENKOORTS" de nieuwste CD van het Amsterdams Havenkoor officieel uitgerijkt in werfmuseum 't Kromhout aan de Hoogte Kadijk in Amsterdam. Het is hun 2e CD en als oud lid van dit prachtige koor, was ik uitgenodigd om dit feestelijke gebeuren bij te wonen. Het werfmuseum in het Nautisch Kwartier is natuurlijk bij uitstek de lokatie voor een koor dat zo maritiem is georiënteerd. Drie eeuwen oud nederlandse zeemansliederen die vaak bij zwaar werk aan boord werden gezongen. Een belangrijk deel van het repertoire stamt uit de tijd van de VOC.
Er werd weer prachtig gezongen en de begeleiding was perfect, één van de drie accordeonnisten is Hans Zeilstra, een goede vriend van ons. Voor mij bekende liederen als o.a. "Lolo mi boto", "Mijn IJsselmeer" en "Kruyt en lood" maar ook werden er nieuwe, voor mij onbekende liederen gezongen. Ik kreeg vreselijk veel zin om me weer als actief lid aan te melden, maar heb me toch kunnen bedwingen. Ik ben er destijds tot mijn spijt mee gestopt, het lidmaatschap oefende een te grote druk uit op mijn besteedbare tijd. En dat zou nu zo weer gebeuren, want buiten de repetities om, wordt er door het koor ook veel opgetreden bij de vele festiviteiten die er jaarlijks in Amsterdam, maar ook elders in het land zijn. En ook wordt er b.v. regelmatig op cruisschepen in de haven voor japanse of amerikaanse toeristen opgetreden. Daarom hou ik het nu maar bij het aanschaffen van de nieuwe CD!
Nu zit ik bij jachthaven de Knar in Harderwijk op een soort chantykoor in wording. Het is van een geheel andere orde, maar toch ook wel weer leuk. Het clubje is nog klein, en het moet allemaal nog wat worden. Tot nu toe acht à tien mannetjes die hun stinkende best doen om er wat van te maken. We hebben ook al een naam verzonnen t.w. "Krasse Knarren" heel orgineel dus. Maar voorlopig kunnen ze ons nog beter een poosje "Krassende Knarren" blijven noemen.
Na de officiële uitreiking van de CD was er nog een borreltje en een hapje, en kon ik daar op het 't Kromhout nog even wat herinneringen ophalen met die en gene.
Tegen een uur of vier vonden we het mooi geweest, en hebben we de auto maar weer opgezocht. We hadden het plan opgevat om om vijf uur "FOREVER" te gaan zien in de Uitkijk aan de Prinsengracht. Vanaf het muziektheater, waar we de auto hebben gestald, zijn we vervolgens naar de Prinsengracht gewandeld.
"FOREVER" is een film van de in 1951 in Peru geboren filmmaakster Heddy Honigmann en die sinds 1978 in Nederland woont.
"FOREVER" speelt zich af op de bijzondere Parijse begraafplaats "Père-Lachaise". Het laat door de ogen van mensen van vlees en bloed, de mysterieuze schoonheid, de kalmte en de troostende werking zien, die van deze plek uitgaat. Vele mensen komen voor hun eigen doden: man, echtgenote, vader of zoon. Anderen laten briefjes achter voor hun geliefde kunstenaar of muzikant, krassen woorden op een steen of laten een bloem achter. Gaandeweg wordt zichtbaar en voelbaar hoe de begraafplaats niet alleen een laatste rustplaats is voor de doden, maar vooral een plek waar de levenden vrede en zelfs inspiratie kunnen vinden. Een prachtige film!
Na afloop lekker gegeten bij Pastini aan de Leidsegracht. Rond tien uur waren we thuis. Het was een mooie vrijdagmiddag en -avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten