vloeistofdia's

Onlangs zag ik op zolder m'n oude, met verf en andere rotzooi besmeurde diaprojector liggen, en ineens was ik even terug in de tijd.

Feesten, eind jaren zestig, begin jaren zeventig. We organiseerden ze in ons huis vrij regelmatig, ook als er eigenlijk niets te vieren viel bouwden we soms feestjes. Met de uitgebreide vrienden en kennissen kring die we toendertijd hadden, was het altijd volle bak op zo'n avond, en bovendien waren er doorgaans ook een behoorlijk aantal familieleden van de partij.

In de voorbereiding op zo'n feestje, hing ik dan vaak een groot wit laken met de onderkant op ongeveer ooghoogte vlak aan de muur, of soms voor de speciale effecten ook wel in een hoek. Op één van de hoogste treden van de grote open ronde trap in het huis, op een afstand van 6 à 7 meter vanaf het laken werd vervolgens de diaprojector opgesteld. Op een trede boven de projector werden daarna alle benodigde ingrediënten klaar gezet, zoals losse diaglaasjes, flesjes ecoline, oostindische inkt, velpon, afwasmiddel, olie en niet te vergeten de met ether gevulde injectiespuit.
Het voorraad flesje ether zette ik altijd zorgvuldig buiten beeld van iedereen. Verder werden wierookstokjes klaar gezet door het hele huis, en zocht ik alvast de muziek bij elkaar.

Zo rond 10 uur s'avonds, laat komen was erg in, kwamen de eerste gasten binnen druppelen, in een huis wat dan al bol stond van lichteffecten en wierookgeurtjes. Het had in combinatie met de muziek die ik had opgezet, bij de meeste gasten gelijk al een hallucinerend effect, en dat terwijl er nog niemand had gerookt of gedronken! Maar daar werd meestal gauw wat aan gedaan, zodat de gewenste stemming er doorgaans snel inzat.

Vloeistofdia's, ik vond het destijds een fascinerende bezigheid. Het ging als volgt: Je nam twee schone blanke diaglaasjes, op één van de glaasjes bracht je ecoline, olie, afwasmiddel of een combinatie daarvan aan. Vervolgens spoot je met de injectiespuit wat ether op de aangebrachte vloeistof(fen), waarna bliksemsnel het tweede glaasje op het geheel werd gedrukt. Daarna werd de hele handel snel voor de hete lamp in de diaprojector geschoven. De door de hitte uitzettende en vervliegende ether in de aangebrachte vloeistof(fen), gaf de meest kleurige en bijzondere objecten te zien op het doek, die soms met een beetje fantasie meebewogen op de cadans van de muziek.

De bewegende beelden en de muziek van de Rolling Stones, de Doors, de Who of de Beatles in combinatie met het gebruik van de nodige spiritualiën en/of stuff, zorgde later op de avond doorgaans voor een overweldigende sfeer, waarbij veel en intens werd gedanst. Maar vroeg of laat kwam het moment, dat ik ook één of meerdere feestgangers op de trap aantrof achter de projector, en net als ik natuurlijk niet altijd meer al te helder, maar ze wilden ook wel eens wat proberen met die dia's. Dan was het voor mij uitkijken geblazen, want dat er achteraf gezien nog nooit brand is uitgebroken is een godswonder. Ether is een uiterst brandbaar goedje, maar desalniettemin werden de vloeistofdia's met een sigaret of een ander brandend attribuut in het aangeschoten hoofd geproduceerd! Om brokken te voorkomen, zette ik daarom na een paar probeersels van die gasten de projector maar snel buiten beeld.
Het feestje had z'n vorm toch allang gevonden, bovendien de muziek stampte wel door, en er bleef altijd wel een groepje die-hards dansen, drinken, roken, ouwehoeren en doorzakken tot in de vroege ochtenduurtjes.