Gisteren kwam ik net na het middaguur thuis van een werkbespreking in Hilversum. Onderweg naar huis had ik in mijn hoofd de planning voor de rest van de dag gemaakt, eerst dit dan dat, en dan loopt het wel weer zo'n beetje tegen zessen, en is het weer mooi geweest.
Maar het liep, zoals vaak de laatste tijd weer eens totaal anders. Bij de voordeur kwam ik Mink al tegen, of ik ook zin had om mee naar de Indianatoren te gaan. Hij bedoelde de Julianatoren in Apeldoorn, Thijs en Evert jr. waren al onderweg op de fiets, Joke en Mink stonden op het punt hen in de auto te volgen.
Mijn eerste reactie was natuurlijk negatief, ik ga niet mee, ik heb hier absoluut geen zin in. Houd het dan nooit eens op, hoe lang duren die schoolvakanties eigenlijk nog? Ik wil zo langzamerhand wel eens weer lekker en ongestoord aan het werk!
Maar naast Mink met z'n grote ogen oefende ook Joke enige druk op mij uit, zij het wel zeer subtiel. Ze zei namelijk niets, maar ze keek mij wel aan alsof ze wilde zeggen, doe het maar, ik begrijp je wel maar ze zijn er nu nog, en volgende week zijn de schoolvakanties echt overal afgelopen en kan je er weer in alle rust tegenaan.
Om een lang verhaal kort te maken, een uurtje later liep ik rond op het pretpark in Apeldoorn. Met totaal verkeerde kleren aan voor die gelegenheid, want ik had me niet omgekleed. Wat een joligheid!
Het begon gelijk goed, vrij snel na de entree kan je een z.g. Dino toer maken. En voordat we er erg in hadden, zaten Thijs en Mink al in zo'n autootje die dan over een rail door het prehistorische landschap rijd, met dino's en neanderthalers met knotsen en speren. Nou wij er dus ook maar achter aan, drie volwassen mensen in zo'n klein karretje gepropt, Joke en ik voorin en Evert jr. achterin, allemaal met opgetrokken knietjes, Thijs en Mink waren inmiddels in het karretje voorons al in geen velden of wegen meer te zien. Die kwamen ons onderweg op het cirquit tegemoet rijden in hun karretje. Dat was lachen natuurlijk, een hilarisch gebeuren.
Het Reuzenrad was ook leuk, mooi uitzicht als je boven in zit. De grote schommel of de Super Achtbaan ook zoiets, je moet het een keer gedaan hebben. Het was voor mij een vreemde middag zo ineens, wel leuk maar toch liep ik rond met een dubbelgevoel. Toen ik daarover klaagde, kreeg ik als antwoordt dat ik een beetje flexibel moet zijn. En dat is natuurlijk zo!
Uiteraard hebben we ook weer enkele versnaperingen genuttigd op het park, daar kom je met kinderen toch moeilijk onderuit, alhoewel we er zelf natuurlijk ook wel wat van kunnen. Rond half vijf vonden we het welletjes, Evert jr. stapte weer op de fiets om weer 35 km weg te peddelen, en Thijs ging deze keer met ons mee in de auto, de fiets achterin.
Om mijn gemoedsrust enigszins te sussen, heb ik s'avonds toch nog maar wat werk verricht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten