1953, a long time ago

Gisteren heb ik op tv naar de 70-jarige herdenking van watersnoodramp 1953 gekeken. A long time ago, maar de gebeurtenissen rond de grootste Nederlandse natuurramp van de 20ste eeuw staan mij nog helder voor de geest, ook al woonde ik op de noord veluwe ver van het rampgebied. Mijn moeder zat zeer geëmotineerd aan de radio gekluisterd, en barstte af en toe in tranen uit. En op school, ik zat in de vierde klas van de lagere, kregen we 's maandags te horen dat we vrijaf kregen om kleren voor de getroffene te verzamelen. Met een juttezak gingen we langs de deuren, als ie vol was werd ie op school ingeleverd en verder gedistribueerd. Bij mijn oma lag later die maand een boekwerk met foto's van de ramp, uitgegeven door weekblad De Spiegel. Een indrukwekkend beeldverslag in zwart wit, dat ik iedere keer weer pakte als ik daar was. Herinneringen en beelden die gisteren 70 jaar na dato mij weer even in de tijd terug wierpen. Hoe zouden de mensen die de ramp bewust en aan den lijve hebben ondervonden deze dagen beleven? Ik hoorde iemand zeggen alsof het gisteren was!