De nieuwe zeesluis.

De opening van de nieuwe zeesluis in IJmuiden j.l. 26 januari in het bijzijn van koning Willem-Alexander, heeft IJmuidenaar Cees de Baare (1954) geïnspireerd onderstaand gedicht op een tegeltje te zetten: 

De nieuwe sluis. 

Uit het oude zachte duinzand ontsproten 

Gebouwd als 's werelds grootste zeesluis 

Aan de wilde Noordzee uit beton gegoten 

Die ons huis zal beschermen als een kluis. 

Bij ontsproten in de eerste regel, gingen mijn gedachten naar de geschiedenis van het in 1876 geopende, en praktisch geheel met de hand gegraven 21 km lange Noordzeekanaal. Haast onvoorstelbaar dat de ontelbare kuubs zand door honderden dagloners met de hand zijn gegraven en met kruiwagens zijn afgevoerd. De vele kanaalgravers die zich voor een habbekrats half dood werkten, leefden een erbarmelijk bestaan in zelfgemaakte hutten en holen dicht bij de werkplek.

De nieuwe zeesluis op deze historisch beladen plek, is uiteraard gebouwd met behulp van hedendaagse technieken, waarbij mankracht niet of nauwelijks nog een rol speelt. Maar toch, ik zie op deze z.g. 'uit het oude zachte duinzand ontsproten' plek, al die buffelende kanaalgravers van weleer voor me. Bij het werkwoord 'ontspruiten' staat me toch een heel ander beeld voor ogen.