'za zdarovje!'

'Kopstoot' was gisteren de titel van de column van Sylvia Witteman in de Volkskrant (1965). Een humoristisch stukje over een horecawelp die haar glazig aankeek toen ze een jonge jenever bestelde. Door zelf de fles aan te wijzen waaruit de jongeman het spul moest gieten, kreeg ze uiteindelijk een bodempje jenever met een berg ijsblokjes in een bierglas. Zo ga je natuurlijk niet met jenever om, het leek nergens op, die jongen moet nog veel leren. Het is maar goed dat je niet om een 'kopstoot' hebt gevraagd, was de reactie van haar partner, wie weet wat er dan was gebeurd. Maar goed, al nippend aan het verwaterde drankje moest ze met weemoed aan een echte borrel denken. Zo'n borrel in een tulpglaasje die ze voor je neus tot aan de rand toe vol schenken, zodat je je moet bukken om de eerste slok er voorzichtig en zonder vochtverlies vanaf te kunnen happen! 

Zelf moest ik, toen ik haar stukje las, met enige weemoed terugdenken aan de vele genoeglijke borreluurtjes vroeger in mijn Amsterdamse periode. Kletsend over van alles en nogwat met vrienden en studiegenoten in café's als De Eland, Hegeraad of de Doffer, waar ze behalve bier ook echte borrels schonken. 

Overigens had Sylvia Witteman het in haar stukje ook nog even over haar Moskouse periode. Hoe ze daar in de Nederlandse ambassade met ingevlogen haringen en jenever Leidens ontzet hebben gevierd. Die passage deed me op mijn beurt weer denken aan een café ervaring 's morgens vroeg in St. Petersburg, tijdens een excursie naar die stad. (zie in mijn blogarchief stukje 'Oktjabrskaja' van 8 september 2010) Tijdens een koffiestop rond halftien 's morgens, wij waren al vroeg aan de wandel gegaan, kwamen er twee keurige mannetjes binnen, colbert, stropdas, actetas, kennelijk opweg naar hun werk. Staand aan de bar bestelden ze een wodka, een dubbele aan de glasmaat te zien. En met een plechtig uitgeroepen 'za zdarovje!' werden beide wodka's in één teug achterover geslagen, waarna ze hun actetasjes weer oppakten en vertrokken. Gezondheid, ze konden er weer tegenaan zo te zien, de hele dag lag nog aan hun voeten!