Iconen van Zaltbommel

Opweg naar Ad en Will naderden we Zaltbommel gisteren over de A2 in een mix van zonneschijn, buien en prachtige heldere wolkenluchten. Zo zie ik het zwerk niet vaak, wat een beleving, een oneindige licht- en helderheid die zich gevoelsmatig in mijn hoofd voortzette. Ik moest denken aan het gedicht 'De moeder de vrouw' van Martinus Nijhoff (1894-1953), toen ik de harpen van de in 1996 geopende en naar hem vernoemde tuibrug zog opdoemen. Daarin wordt behalve de (oude)brug ook de wijdse oneindigheid van het landschap genoemd. Maar ook de toren van 15e eeuwse Sint Maartenskerk, dat andere icoon van Zaltbommel zal ik maar zeggen, speelt een prominente rol in de beleving van het rivierenlandschap hier. Beide iconen accentueren a.h.w. de ruimtelijke beleving in en nabij het eeuwenoude vestingstadje aan de Waal.