Pluktuin en 'Pasta con le fave'

'Pasta con le fave'

'Pasta con le fave', in het Nederlands 'Pasta met tuinboontjes', dat leek mij wel wat. Eens een keer wat anders dan vroeger, toen we de enkel gedopte tuinboontjes volgens mij vaak met ui, spekblokjes, boter, bloem en melk met wat peper, zout en bonenkruid kregen voorgeschoteld, al vond ik dat ook best lekker.

Misschien kijk ik nooit goed, maar in de supermarkt zie ik praktisch nooit verse tuinbonen liggen. Daarvoor moest ik naar een pluktuin in de buurt. Na een halfuurtje plukken had ik mijn mandje vol, circa 3,3 kg verse tuinbonen. Thuis gekomen gelijk begonnen met de peulvruchten van hun met dons gevoerde jasjes te ontdoen, waarna de oogst tot circa 1 kg geslonken was. Even blancheren en toen het tweede jasje eraf, want dat was nodig volgens het recept. In het zonnetje overigens een haast meditatief klusje waar volgens mij geen yoga tegenop kan. Van de circa 1 kg enkel gedopte boontjes bleef na de tweede behandeling nog circa 0,5 kg over, amper 15% van mijn geplukte oogst die morgen, maar wel precies genoeg voor twee personen.

'Pasta con le fave' voor twee personen dus. Ik moest, nu ik alle ingrediënten bijeen had, er maar eens aan beginnen. Behalve de dubbel gedopte tuinboontjes had ik rode ui, sjalotjes, knoflook, kookroom, spaghetti, peper, Parmezaanse kaas, olijfolie, pesto en verse basilicum op het aanrecht staan, en ergens in de hoek nog een beetje zeezout. Na een half uurtje koken, hakken, versnipperen en roeren was de 'Pasta con le fave' bijna klaar. Als laatst nog een handjevol geraspte parmezaan en vers gescheurde blaadjes basilicum er doorheen en opscheppen maar. Lekker, maar in verhouding met de tijd die ik er aan besteed heb, had ik 'heel lekker' verwacht, en dat kon ik echt niet zeggen. Volgende keer toch maar een ander tuinbonenrecept proberen.