Het wordt dringen op de Noordzee, schreef Yvonne Hofs onlangs in de Volkskrant. En Toine Heijmans schreef in een column in dezelfde krant al in 2012, dat de Noordzee een industrieterrein is, en niet de wildernis die we er zo graag in zien. Dat ben ik wel met hem eens, ik heb in jaren zeezeilen al aardig wat zien veranderen in de regio tussen bijvoorbeeld onze westkust en de Engelse oostkust. Vergeleken met zo'n 35 jaar geleden is het nu al een volle boel, en er komt nog veel meer bij!
Alleen al om de doelen van het Parijse klimaatakkoord te halen, moet in 2050 maar liefst 1/5 deel van het Nederlandse Noordzeegebied met windmolenparken en waterstoffabrieken zijn volgebouwd. Daarbij moet ook nog rekening gehouden worden met andere sectoren van belang op zowel economisch- als natuur- en milieugebied. Om maar wat te noemen, scheepvaartroutes, visserij, gaswinning, zandwinning, oefengebied defensie versus natuur- en milieubescherming.
Om het één en ander de komende decennia in goede banen te kunnen leiden, hebben na een jaar onderhandelen kabinet, energiesector, natuurorganisaties en visserij een z.g. Noordzeeakkoord gesloten. Ben benieuwd hoe het allemaal gaat uitpakken, want zoals gezegd, het is nu al een volle boel op zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten