Aan het eind van de 320 meter lange schietbaan die door de gevangenen zelf is uitgegraven, stonden we stil bij de stenen man, die hier sinds 1953 staat. Een natuurstenen beeld van een 'Gevangene voor het vuurpeloton' gemaakt door oud gevangene en beeldhouwer Frederik (Frits) Sieger (Amsterdam, 1893-1990). Een ontroerend beeld met een gebalde vuist als teken van machteloze woede en ongebroken wil, en een open hand als teken van vertwijfeling.
In Kamp Amersfoort, een doorgangs- en strafkamp tijdens de Tweede Wereldoorlog, hebben tussen 1941 en 1945 heel wat verschrikkingen plaats gevonden. Martelingen en executies waren bijna aan de orde van de dag. Ik las dat in het kamp, dat onder direct bevel van de SS stond, en één van de drie bekendste Nederlandse herinneringscentra is, ongeveer 35000 gevangene voor korte of langere tijd hebben vastgezeten.
Moeilijk voor te stellen dat zich dat hier rond 75 jaar geleden allemaal heeft afgespeeld, juist met die vroege lentekriebels die we hier gisteren al eventjes voelden. De gedachte aan 'Schuldig Landschap', een thema dat Armando zo vaak voor zijn kunstwerken gebruikte, kwam even in ons op. Maar ook dat was moeilijk voor te stellen, bovendien, wat kan het landschap er aan doen dat de mensheid bij tijd en wijle totaal ontspoord!
Onze welhaast contemplatieve beschouwingen tijdens de wandeling eindigden in het bezoekerscentrum, dat momenteel trouwens wordt uitgebreid. We hebben daar nog diverse overblijfselen, monumenten, films en reconstructies uit de oorlogsperiode bekeken. Kamp Amersfoort, een plek met een zeer beladen geschiedenis die nooit mag worden vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten