vrijdag, juli 20, 2018

langs het drentsche nivonpad


Om over een paar maandjes in de Ourthevallei goed beslagen ten ijs te komen met onze, bij Erdman Smidt en Carl Denig aangeschafte lichtgewicht spullen t.w. rugzakken, tentjes, slaapzakken, kortom de hele kampeer- en wandelsantekraam, hadden we tijdens de paasdagen min of meer een testcase gepland in Drenthe. Een empirisch onderzoekje eigenlijk, om zo te ontdekken of er mogelijk nog het één en ander aan onze uitrusting ontbrak. En natuurlijk om te ervaren wat het met ons en onze kinderen, in 1979 op dat moment 8, 10 en 13 jaar oud, zou doen om een dag te wandelen met een zak op je rug. En hoe het voelt om vervolgens de tentjes op te moeten zetten, op de grond te moeten koken op een klein benzinebrandertje en de nacht op flinterdunne slaapmatjes te moeten doorbrengen.

We hadden voor de testcase een stukje van ongeveer 20 km voor ogen van het Drentsche nivonpad tussen Rolde en Schoonlo. Een landschap van bossen, heideveldjes, veenplasjes, hunebedden en grafheuvels, afgewisseld met akkers en een enkele boerderij. Nadat we de auto ergens in Rolde hadden geparkeerd, hebben we om het hele paasweekend goed door te komen toch nog maar wat frisdrank en wijn ingeslagen. Ik kon het er boven in mijn rugzak nog net bij hebben, al ging dat wel ten koste van de balans. Het was droog, kil en enigszins somber weer, maar dat mocht de pret niet drukken vonden wij. En zo liepen we even later ogenschijnlijk goedgemutst, ik al klotsend van de ingeslagen drank, op het bewuste Drentsche nivonpad van de rust en de mooie natuur te genieten.

Toen we na verloop van tijd een geschikt plekje voor de nacht ontdekten, hebben we de 'Vlinder' en de 'Kikker', de namen van onze tentjes, voor de eerste keer opgezet en ingericht voor de nacht, waarna we vóór de 'Vlinder' op ons benzinebrandertje een tijdje hebben zitten kokkerellen. Toen het daarna al snel donker en kouder werd, hebben we de slaapzakken maar opgezocht. De kinderen met z'n drieën in de 'Kikker', wij in de 'Vlinder'. Bibberend van de kou kwam onze zoon 's nachts op een gegeven moment tussen ons in liggen, hij was trouwens de enige die toen nog geen met dons gevulde slaapzak had. De stemming 's ochtends was mede door het sombere weer enigszins bedrukt. Na het ontbijt ging het wel weer iets beter, maar erg enthousiast waren we geloof geen van allen. Na een paar uurtjes te hebben gewandeld ging het nog miezeren ook, balen. Dat gaf uiteindelijk aanleiding tot een oplopend meningsverschil over van alles en nog wat, en in kloteweer sjouwen met rugzakken in het bijzonder.

Gefrustreerd en chagrijnig hebben we in de vrij desolate omgeving de eerste de beste bushalte opgezocht, waarna we terug bij de auto in Rolde de boel snel hebben ingeladen. Een goed uurtje later waren we weer thuis. Einde van ons eerste rugzakavontuurtje. Evengoed hadden we natuurlijk wel wat geleerd, want een paar maandjes later hebben we met z'n allen in de Ourthevallei een prachtige rugzakvakantie gehad. Zie daarvoor in mijn blogarchief het stukje 'Backpacken in de Ourthevallei' van 23 januari 2015. Maar zie o.m. ook eens mijn rugzak-stukjes 'Tour du Mont Blanc' van 2 december 2009 en 'over Martelpad en de Verdon' van 19 januari 2015.

Geen opmerkingen: