Backpacken in de Ourthevallei

Rond 4 uur 's middags stapten we uit op station Melreux Hotton, we waren er. Blij en opgelucht na de lange, ietwat rommelige treinreis, die ons al vanaf 's morgens 9 uur had beziggehouden met overstappen en lange wachttijden, hesen we op het perron onze rugzakken op. Van nu af aan waren we backpackers in de Ourthevallei! Maar voor vandaag was het wel even mooi geweest, en leek het ons beter eerst maar eens een plekje voor de nacht te gaan zoeken. Een uurtje later hadden we onze tentjes opgeslagen op een mooi idillisch plekje aan de Ourthe, zaten de kinderen al in de Ourthe en snorde ons benzinebrandertje er voor een warm maaltje gezellig op los!

Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt begonnen we de andere morgen met het echte werk. Voor de komende week hadden we een voettocht gepland over de GR 57 door het zuidelijk deel van de 'Ourthevallei', genaamd 'De hoge vallei'.

De Grande Randonnée nummer 57, kortweg de GR 57 door de 'Ourthevallei' in de Belgische Ardennen is een wandelpad tussen Luik en Houffalize van totaal 151 km. Ze bestaat uit 3 delen t.w. 'De lage vallei' (Luik - Bomal 51 km), 'De midden vallei' (Bomal - Hotton 36 km) en 'De hoge vallei' (Hotton - Houffalize 64 km).

Ons bezoekje aan de 'grotten van Hotton', die zich even buiten de wit-rode merktekens van de GR route bevonden, was de moeite waard. Ik las dat de grotten daar pas in 1958 zijn ontdekt. De verscheidenheid en de opmerkelijke kleuren van de druipsteenformaties vonden we prachtig.

Na ons bezoek aan de grotten hebben we de draad weer opgepakt, en vervolgden we onze weg over het GR pad richting Beffe. In die omgeving vonden we aan de Ourthe wederom een prachtig plekje voor de nacht. 's Avonds zaten we daar knus met z'n vijven te kletsen om een vuurtje dat we hadden aangelegd op een basis van keien uit de rivier. Het knetterende vuurtje overtrof af en toe het ritmische gemurmel van de Ourthe. Wat een sfeer, en nog lekker warm ook. Totdat opeens de basis van ons vuurtje met een regen van vonken uit elkaar begonnen te spatten, we schrokken ons een bult. Natuurlijk, de anomalie van water, de doornatte rivierkeien konden de spanning door de hitte niet langer aan. Jammer, maar aan de andere kant was het toch ook wel bedtijd geworden!

's Morgens dreigende wolken aan het zwerk, de lucht was bezwangerd van regen. Maar het was gelukkig nog droog, we hebben ons bivak dan ook als een speer opgebroken. We hadden de tentjes amper droog in onze rugzakken zitten toen het begon te plenzen. De poncho's hadden we uiteraard al bij de hand gelegd, en zo gingen we ondanks de regen letterlijk goedgemutst op pad, richting Marcourt.

Lachen natuurlijk, we zagen eruit als een stel weldoorvoede kloosterlingen, maar we bleven zo allemaal wel lekker droog. Aan de weelderige vegetatie te zien valt de regen hier overvloedig. Gelukkig klaarde het na een paar uurtjes op en konden de poncho's weer in de zak. Het was wel uitkijken nu, want het was hier en daar knap glibberig geworden op ons pad. Ondanks alle onvolkomenheden was het weer een prachtige tocht. In Marcourt hebben we in de loop van de middag aan een door de regen sterk gezwollen Ourthe, ons bivak weer opgeslagen.

We raakten geleidelijk aan aardig geroutineerd. Iedereen had, al of niet bij toerbeurt, zijn taken, en dat waren er nog best veel. Vlak plekje zoeken, tentjes opzetten, inrichten, eten inslaan, water halen, kookplekje maken, benzinebrandertje aan de praat zien te krijgen, koken etc. etc. Bovendien moest iedereen een zekere discipline op kunnen brengen in die kleine tentjes. De boel binnen droog houden met die nattigheid buiten, niet teveel eten kopen, want waar moet je het laten, voorzichtig en zorgvuldig koken op open vuur en veel hitte op maaiveldniveau. Maar ook het in- en uitpakken van je rugzak moest goed en zo droog mogelijk gebeuren. Lapte je het één en ander aan je laars dan had je daar gelijk last van. Je kon of de boel niet vinden of je liep de hele dag ongemakkelijk met een te zware of onevenwichtig ingepakte zak op je rug. Maar gelukkig hadden zowel wij als onze kinderen van 13, 10 en 8 jaar het één en ander snel door, en verliep onze voettocht behoudens wat kleinigheden hier en daar op rolletjes, ondanks het bij tijd en wijle knap regenachtige weer.

In de zes dagen na Marcourt hebben we nog in La Roche en Ardenne, Maboge, Le Hérou, Engreux en Houffalize gebivakkeerd. We hebben de Ourthevallei ervaren als een uitgestrekt natuurpark. Een onvergetelijk mooi landschap, nu eens lieflijk, dan weer grillig. Rotspartijen, bossen, prachtige panorama's, pittoreske stadjes en dorpjes, ruïnes, hoogvlaktes, en door alles heen de meanderende Ourthe. Nu eens rustig voortmurmelend, dan weer woest schuimend zichzelf een weg banend. Zo werden we als begenadigde backpackers aan de boorden van de Ourthe, dagelijks getrakteerd op het wonderschone lied van het water. Een prachtige wandeling die ik nooit vergeten zal!