Een hogedrukspuit heb ik eigenlijk nooit willen hebben. Ik vind het doodzonde de door de natuur gekleurde en mede vormgegeven tuinmuren en terrassen te ontdoen van aangroei. De harde elementen in de tuin worden juist amorf door algen en mossen op het oppervlak en in de voegen. Ze vormen zal ik maar zeggen een sfeervol organisch en evenwichtig geheel met de overige vegetatie in de tuin.
Toch heb ik sinds vandaag een hogedrukspuit, de eerste in m'n leven. Een KÄRCHER K2.490 MDT50 met een maximale werkdruk van 11 MPa ofwel 112,2 kgf/cm2 en dat is niet mis. Dat is wel even wat meer dan de last van 0,1 MPa (1 bar) ofwel 1,02 kgf/cm2 die ons allen op dit ondermaanse op de schouders drukt. Het in elkaar zetten van het ding ging natuurlijk weer niet vlekkeloos, ik moest er zelfs voor terug naar de winkel. Maar toen ie het eenmaal deed, wist ik niet wat me overkwam. Alsof ik aan het stofzuigen was, fascinerend hoe snel een oppervlak van kleur verschoot als ik het aanraakte met de spuit. Echter ook oppervlakken die ik helemaal niet wilde behandelen, maar per ongeluk aantipte met m'n HD straal, moest ik tot m'n grote schrik wel verder behandelen om het geheel weer een beetje egaal te krijgen. En zodoende kwam er volgens mij tot grote vreugde van J, maar geen eind aan m'n schoonmaakactie. Het veranderingsproces van de direct nabije omgeving voltrok zich als een ware metamorfose!
Maar het moet niet tegek worden, al is dat natuurlijk alwel een beetje gebeurd. Morgen zal ik met de grootst mogelijke voorzichtigheid nog een paar m2 terras doen, zodat ik mezelf niet nog meer werk bezorg, en dan ben ik klaar met dat ding. Dan gaat wat mij betreft de HD spuit voor lange tijd mooi terug in de doos!
1 opmerking:
Wat bespaard mij dat een werk zeg ,al dat on- kruit tussen de stenen het is een uitkomst, die had er al veel eerder moeten komen.Joke
Een reactie posten