Sinds een jaartje zing en drum ik bij de "Krasse Knarren" een vorig jaar opgericht zangkoortje bij de Harderwijkse jachthaven. De snare-trom die ik dan gebruik, klinkt gauw te overheersend bij ons kleine groepje ongeoefende zangers. In soortgelijke Ierse zanggroepjes wordt voor de ritme sectie vaak een lijsttrommel de z.g. Bodhran (uitgesproken als bauwron) gebruikt, die kennelijk niet gauw overheersend is, want je kan hem ook met de hand bespelen. Maar in de meeste muziekwinkels hier tref je zo'n ding niet aan, sommigen hebben er zelfs nog nooit van gehoord. Via het Internet kwam ik er achter, dat in Rotterdam een slagwerkwinkeltje was met betaalbare Bodhran's in haar assortiment. We moeten dus naar Rotterdam!
We hebben het kopen van de Bodhran gisteren in Rotterdam wel gecombineerd met een bezoek aan de tentoonstelling Sixties! in het Haagse gemeentemuseum.
Een tentoonstelling over hoofdzakelijk beeldende kunst van de jaren zestig uit de vorige eeuw. Als we aan de jaren zestig denken, dan zien we op zowel nationaal als internationaal niveau vaak alleen de politieke, economische en sociaal-culturele ontwikkelingen als dragers van de vernieuwing in die tijd. Hippies, de Provo beweging, rellen en de kraakbeweging, de Beatles en de seksuele revolutie. Maar ook in de wereld van de kunst heeft in die tijd een ware metamorfose plaats gevonden. De modernistische bewegingen uit het begin van de twintigste eeuw als o.a. het constructivisme, het dadaïsme en het kubisme ligt dan al weer een tijdje achter ons. En geholpen door de taboedoorbrekende barricade-sfeer krijgt een artistieke zoektocht in de Sixties zijn beslag. Begrippen als o.a. het Nieuwe Realisme en Minimal-Art worden uitgevonden. In de Sixties komt ook de fotografie, design, mode en de Polygoonjournaals met de bekende stem van Philip Bloemendal aan bod.
Er is veel te zien, het is een feest der herkenning. De jaren zestig worden gekenmerkt door een explosie van gebeurtenissen op elk gebied, en de eigen visuele herinneringen die we hebben uit de Sixties, maakt de betrokkenheid bij deze tentoonstelling extra groot.
Vijf uur, sluitingstijd, we zoeken de auto weer op en rijden naar Scheveningen. Na een wandeling over de boulevard, zitten we in de serre van het Kurhaus onder het genot van een borreltje een uurtje over zee uit te kijken. Eten doen we daarna in Sakura, een japans restaurant aan het Gevers Deynootplein, van zee uit gezien achter het Kurhaus. We krijgen een schortje voor, en met veel gevoel voor entertainment wordt vlak voor onze neus het eten van ons en onze tafelgenoten op een in de eettafel geïntegreerde hete plaat klaar gemaakt. Het is er gezellig druk en het eten smaakt voortreffelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten