Tot zo'n beetje het 40 ste jaar heeft de mens meer toekomst dan verleden!
Het leven begint bij 40 hoor je vaak zeggen. Het is natuurlijk mogelijk, dat dit gezegde door bovenstaand besef wordt ingegeven. Dat je bewustwording veranderd, zal ik maar zeggen.
Het zal allemaal wel, één ding is zeker, 40 jaar is voor de mens een lange periode. Het is eigenlijk niet te geloven, een zee van tijd, het is voorbij gevlogen, je bent ze kwijt!
En wat gebeurde er bijvoorbeeld allemaal zo'n veertig jaar geleden? Veel, dat is zeker, en veel ben ik vergeten, ook dat is zeker. Maar toch is 1966 voor mij een jaar, dat me nog behoorlijk helder voor de geest staat. ik stond zo'n beetje aan het begin van alles.
Het was voor mij een examenjaar. Het was ons eerste huwelijksjaar, en we kregen onze eerste dochter midden in mijn examentijd. We hadden bouwplannen, dus was ik bezig een woning te ontwerpen die we later, na eerst een maquette te hebben gemaakt, ook echt hebben gebouwd. Voor een architectuurexcursie vloog ik voor de eerste keer in m'n leven met een Convairliner, een oud 2 motorig propellervliegtuig naar Zurich.
Beatrix en Claus trouwden, protesten op de Dam, Van Mierlo richtte D66 op, door toedoen van Schmelzer viel het cabinet Cals op een nacht, en de Coentunnel in Amsterdam werd geopend.
Allerlei protestgroepen trokken de aandacht, Provo's, Kabouters en Dolle Mina's, en
over softdrugs werd niet al te moeilijk gedaan. De verbeelding was aan de macht!
Wij waren de eerste na-oorlogse generatie die volwassen werd, en we gingen ons met politiek en maatschappij bemoeien.
We voelden ons niet langer aangetrokken tot de opvattingen van onze ouders, dus wilden we vernieuwing. De z.g. moderne tijd was aangebroken, en dat was heel wat!
Maar het was voor mij bovenal een jaar, dat we met ons dochtertje in de kinderwagen lange wandelingen maakten, in het mooie en wisselende landschap tussen Nijkerk en Putten. Kortom, het was in alle opzichten een jaar om nooit te vergeten!
En nu? Nu is het 40 jaar later, en leven we in het Rembrandtjaar. M'n dochter wordt morgen 40 en dat gaan we vanavond alvast vieren met z'n allen, en Rembrandt wordt dit jaar 400, 10x zo oud maar wel dood, alleen zijn nagedachtenis is nog spring levend. Daar is dit jaar dan ook veel over te doen, maar daarover later.
3 opmerkingen:
Ja Evert wat waren wij gelukkig samen, en nog kunnen wij het goed vinden.
mooi verhaal. ik ben wel trots hoor op 1966 dat was nog eens een jaar. in ieder geval geen duf jaar en 2006 zal dat ook wel niet worden.
Evert nog even toe, voegen je bent je kinderen niet kwijt. Ze leven nog gelukkig
Een reactie posten