Loos alarm!

Onderstaande quote van onze bekende taalvirtuoos Wim Daniëls kwam ik onlangs ergens tegen in het  illustere social media circus:

Sinds iemand met de naam Van der Loo mij schreef dat ze bij hem thuis een alarm hebben aangebracht dat ze Loo's alarm noemen, moet ik bij elk alarm dat ik hoor aan Loo's alarm denken. 

Ooit heb ik op een vroege zondagochtend, bij het krieken van de dageraad, een loos alarm meegemaakt in een hotel in Glasgow. Nog heerlijk op één oor in dromenland vertoevend, drong het langzaam tot J en mij door dat het loeiharde weep, weep, weep van de gang kwam en geen droom was, maar een sein om in actie te komen. Nog lichtelijk verdwaasd vlogen we vanuit ons bed de gang op, waar enkele hotelgasten al even verdwaasd om zich heen stonden te kijken. Geen paniek, nergens rook, nergens de geur van rook, nergens vuur, alleen slaperige mensen en een hoogst irritante sirene boven één van de gangdeuren die maar bleef loeien. En vanuit ons kamerraam zagen we buiten ook al geen activiteiten, die je in verband kon brengen met dat indringende geloei bij ons op de gang, dat trouwens net was opgehouden. Loos alarm ging het gerucht, dat even later over de intercom werd bevestigd. 

Amper een half uurtje later, we lagen net weer te dommelen, herhaalde het hele circus zich voor de eerste keer, en weer een uurtje later voor de tweede keer. Beide keren gelukkig van korte duur, maar van uitslapen is het die zondagochtend uiteraard niet meer gekomen.

Het voorvalletje is wel blijven hangen in mijn hoofd, ook ik denk sindsdien bij elk alarm: Loos alarm!