Wandelingetjes in het Sprielder- en Speulderbos.

Morgen elkaar ergens 'toevallig' treffen voor een wandeling? En dan twee aan twee achter elkaar aan wandelen? En dan hopen dat we onderweg ergens een koek en zopie tegenkomen, dat zou leuk zijn. Het wordt morgen heel mooi weer, wel koud, dus lekker warm kleden.

Een voorstel van Simone via WhatsApp afgelopen zaterdag, waar we ons wel in konden vinden. Maar waar? Na wat heen en weer geapp kwamen we uiteindelijk tot de slotsom dat we elkaar ijs en weder dienende op zondagmiddag 'toevallig' zouden treffen voor een wandeling op 'Landgoed Schovenhorst' in Putten, gesticht in 1848 en bekend om zijn bomen.

 

Zo gezegd, zo gedaan, rond half twee troffen 6 goed gemutste wandelaars en één hond elkaar 'toevallig' op één van de (over)volle parkeerplaatsen van het landgoed. Er liepen dus, alle corona-maatregelen ten spijt, heel wat meer wandelaars op het landgoed rond te struinen. Waarbij de anderhalvemeter-regel redelijk in acht werd genomen, en af en toe zelfs voor files zorgde op de smalle wandelpaden van het landgoed. Een landgoed dat uit maar liefst vijf bomentuinen ofwel arboreta's bestaat t.w. Kleine Pinetum (1852), Grote Pinetum (1901), Josinapark (1906), Arboretum (1938) en Drie Continentenbos (1967). In deze tuinen is in de loop der jaren een bijzondere verzameling naaldbomen bijeen gebracht uit overwegend gematigde klimaatzones. 

Bij 'Brasserie Schovenhorst' hebben we ook nog even om het hoekje gekeken. Druk, druk, druk, de tent was i.v.m. de Covid-19 misère uiteraard alleen geopend voor 'to go'. Koffie, thee, gebak, warme chocolademelk, glühwein, dat soort dingen die je dan buiten staand bij een vuurtje kon nuttigen. We hebben dit feestje maar aan ons voorbij laten gaan, en namen, alvorens weer in de auto's te stappen, en passant het besluit om nog een wandelingetje te maken in de buurt van Boshuis Drie.

Boshuis Drie maakt samen met enkele boerderijen, woningen en schuren deel uit van de kleine buurtschap Drie in het Speulderbos. Een oude buurtschap ook, in een opgedoken document wordt Drie al in het jaar 855 genoemd. Of dat waar is weet ik niet, het lijkt mij wel erg oud. Maar wat zeker waar is, is dat de omringende bossen met hun z.g. 'dansende bomen' er oud en spookachtig uitzien, vooral in mist en schemering. Deze keer zijn we echter niet het bos ingetrokken, maar hebben we een wandeling door de buurtschap gemaakt. Terug bij het Boshuis overwogen we nog even om een 'to go' versnapering tenemen, maar door de grote drukte daar zagen we er ook hier maar vanaf. 't Is mooi geweest, we nemen thuis wel een pikketanisje!