over Plataan en vakantiegevoel

Decennia geleden heeft de grote onderste tak van de bejaarde Plataan op landgoed Staverden al een steuntje gekregen. De enorme tak, die vrijwel haaks op de stam staat, reikt tot ver over de gracht van het landgoed. Altijd een imposant en fascinerend gezicht, in het bijzonder gisteren toen sneeuw de textuur en vorm a.h.w. extra accentueerde, wat het geheel een min of meer abstract beeld gaf, prachtig!

Het is trouwens frappant dat een Plataan mij vaak, ook in de winter, een vakantiegevoel bezorgd. Ik associeer de Plataan nogal eens met vakanties in mediterrane landen, waar ze onze terrasjes zo heerlijk in de schaduw konden zetten. In het bijzonder passeert dan vaak een terrasje in Rougon, een dorpje in het Franse departement Alpes-de-Haute-Provence de revue, waar we met onze drie kinderen neergestreken waren na een lange en hete 2-daagse backpacktocht door de 'Grand Canyon du Verdon'. (Zie mijn stukje 'over Martelpad en de Verdon!' van 19/1'15). Uitgeteld door de hitte tijdens de lange klauter- en klimpartijen in de canyon, hebben we daar heerlijk in de schaduw van een aantal lommerrijke Platanen de plaatselijke horeca een paar uurtjes een boost van formaat gegeven.