Militaire muziek in het koninkrijk

Gisteren hebben we in het Nationaal Militair Museum in Soest Voorwaarts marsMUZIEK! gezien. Een tentoonstelling over de geschiedenis van militaire muziek als onderdeel van onze krijgsmacht. Op 3 december 1818 beschikte koning Willem I bij Koninklijk besluit dat elk regiment zijn eigen muziekkapel kreeg, waarmee vanaf 1 januari 1819 de Nederlandse militaire muziek een feit was. Reeds twee eeuwen militaire muziek in het koninkrijk, een tentoonstelling waardig! Militairen en muziek, ze horen bij elkaar en dat gaat terug tot de oudheid. Toen al gaven bevelhebbers via trom-en trompetsignalen commando's aan de strijdende manschappen door.
In onze tijd heeft elk regiment zijn eigen tradities en militair muziekgezelschap, al is daar overigens de laatste decennia behoorlijk op bezuinigt.

Ik moest in dit verband denken aan het afscheidsconcert op 20 december 1993 van het Artillerie Trompetter Korps, (wat overigens al sinds 1963 feitelijk een fanfarekorps was), waarin mijn zoon destijds als dienstplichtige speelde in de slagwerksectie. Het repertoire dat werd gespeeld, (zie programma-overzicht), zegt eigenlijk al iets over de superieure veelzijdigheid van het ATK. Het concert werd afgesloten met de z.g. Artillerie-mars inclusief het 'Lied van de Veldartillerie' waarbij de hele zaal enthousiast mee brulde:

Programma-overzicht afscheidsconcert ATK op 20-12-'93.

1. Wat dreunt daar op die heide, Wat blinkt daar in het verschiet ? Wat dondert tussenbeide Dat men door 't stof niet ziet ? Hoe flikkeren die zwaarden Wat forse melodie, Hoe rennen daar die paarden, 't Is Veldartillerie!

2. De kruitdamp is hun leven, 't Kanon is hun banier. De hoop daarvoor te sneven Bezielt elk Kanonnier. Zij haken naar den strijde Voor Vaderland en Vorst. Voor Land en Koning beide Klopt steeds hun mannenborst.

3. Van 't paard naar 't stuk gevlogen, Dra dondert reeds het schot. Weer vlug vooruit getogen, Vernielt hij 's vijands rot. Rent d' overmacht hem tegen, Manmoedig staat hij pal. Koopt door zijn dood de zege, En juicht nog in zijn val.

4. Maar ook in tijd van vrede, Blinkt steeds de kanonnier. En meisjes schoon van leden, Zijn op hun liefde fier. Waarmoed zit heerst ook trouwe,
Door kracht nooit uitgeblust. Daarom de schoonste vrouwen, Heeft hij naar hartelust.

5. Hoera dus voor ons wapen, Lang leevl de kanonnier. Lang leev' die forse knapen, Des legers schoonste sier. Hun leus zij, steeds te strijden,
Werwaarts ook d' eer hen zendt. Voor land en Koning beide, Tot roem van 't Regiment

Bron: Saluutbatterij Atkins