Haast traditioneel wil ik eind december nogal eens terugblikken op het afgelopen jaar. Wat heeft het mij gebracht, wat heb ik nog niet bereikt, van dat soort vragen. Nutteloze mijmeringen eigenlijk, leuk om even bij stil te staan, maar het is waarschijnlijk zinvoller om vooruit te blikken. Maar goed, van het één kwam het ander, het terugblikken beperkte zich niet enkel tot het afgelopen jaar. Ik doolde op een gegeven moment rond in een ver verleden. Echter toen doemde ook ineens de vraag in mij op, in hoeverre een mens kan terugblikken. Kan een mens eigenlijk wel weten wanneer zijn eerste echte herinnering was? Wij krijgen zoveel informatie te verwerken die wij weer vergeten, dat het mij moeilijk lijkt om dat vast te stellen. Dick Swaab zegt trouwens in zijn boek 'Wij zijn ons brein' dat we een bepaald gebiedje in onze hersenen hebben dat er voor zorgt dat we precies datgene opslaan wat we willen onthouden. Tja, wie het weet mag het zeggen. Ik reed pas nog langs het Concertgebouw, zal mijn kinderen toch eens vragen of er bij hun überhaupt wat is blijven hangen van onze concert- en toneelbezoekjes in de jaren 70 en 80.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten