donkere dagen voor kerstmis

Voorlopig ligt de kortste dag gelukkig weer achter ons, ook al duurde die gewoon 24 uur. Bedoeld wordt natuurlijk de periode tussen zonsopkomst en zonsondergang. Hoewel ik de zon de hele week niet gezien heb, schijnt ze afgelopen donderdag 21 december toch tussen 8.46 en 16.30 aanwezig te zijn geweest. Maar hoe dan ook, we gaan weer de goeie kant op, een feestje waard ook al gaat het nog slechts met enkele seconden per dag. Een feestje dat zelfs de oude Germanen al vierden rond de winter-zonnewende, met het verjagen van het boze en het begroeten van het licht. Later hebben de christenen dit feestje min of meer gekaapt, door de geboorte van Jezus Christus het feest van het licht te noemen. Nep nieuws of niet, het is een verhaal waar iedereen het zijne maar van denken moet, maar de metafoor laat volgens mij weinig te raden over.
Maar ik dwaal af, ik had het over de kortste dag die gelukkig weer voor een jaartje achter ons ligt. Voorlopig is het winter en zullen de dagen nog wel een poosje kort blijven ook. Maar op een tegeltje las ik ergens dat de avonden dan juist langer zijn, en dat is dan weer mooi. Lange avonden bij een knappend haardvuurtje, een goed boek of een leuke discussie met lekkere hapjes en drankjes. Gezelligheid dus, weinig op tegen, maar het gedicht 'A Winter Evening' van Georg Trakl (1887-1914) deed mij weer beseffen dat het feest van het licht niet voor iedereen vanzelfsprekend is.

A Winter Evening

When the snow falls against the window,
The evening bell rings long,
The table is prepared for nany,
And the house is well cultivated.

Some in their wanderings
Come to the gate on dark paths.
The tree of grace blooms golden
From the earth's cool sap.

Wanderer, step silently inside;
Pain has petrified the threshold.
Ther in pure radiance
Bread and wine glow on the table.