zondag, december 31, 2017

een oudejaarsdag als vanouds


Op oudejaarsdag eten we als vanouds vaak zelfgebakken oliebollen en appelflappen of appelbeignets, dat chiquer klinkt. Tegenwoordig bakken we ze nog met mondjesmaat, als we ze al bakken, maar dat was vroeger wel anders. Mijn oma bakte een grote keulse pot tot aan de rand toe vol met oliebollen, liefhebbers zat. Aan haar fornuis kon ik zelfs halverwege januari nog terecht voor een lekker opgewarmd oliebolletje met basterdsuiker. Een mooie tijd, een tijd waar ik omstreeks de jaarwisseling vaak aan terugdenk. Niet alleen om de oliebollen, maar ook om alles daar omheen. De mensen van toen en de gezellige woonkeuken met de grote schouw waarin het met hout of turf gestookte fornuis stond waar het leven omheen draaide. Behalve dat er lekker op werd gekookt en gebakken, genoot ik vooral ook van de geur en de behaaglijke temperatuur die ze verspreide.

Maar buiten was het ook vaak spannend, een zekere opwinding die kennelijk aan oudejaarsdag kleeft, voel ik nog altijd. Het hangt in de lucht, alles voelt gewoon een beetje anders op de laatste dag van het jaar. Een ander gevoel dat ook nog eens wordt versterkt door het geknal van vuurwerk. De rotjes en carbid-busjes die we toen hadden kunnen niet in de schaduw staan van het huidige knalvuurwerk, maar we genoten er ontzettend van. Mijn carbidkanon destijds was zeer bescheiden van maat, een 'Buisman koffiestroopbusje' die min of meer in mijn broekzak paste, de klap die het gaf was uiteraard navenant. Maar dat maakte niet uit, samen met vriendjes en buurjongens, die een al even bescheiden carbidkanon hadden, waren we de hele kerstvakantie fanatiek aan het knallen. En bij de smidse om de hoek waren ze niet te beroerd om ons steeds maar weer van nieuw carbid te voorzien.

Behalve in een aantal plaatsen of streken in het oosten en noorden van ons land, komt carbidschieten niet veel meer voor. Nu zie ik groepjes jongeren lopen die aan de lopende band lux knalvuurwerk in de vorm van strijkers, cobra's, kanonslagen, donderslagen, astronauten en weet ik allemaal niet wat nog meer van zich afwerpen. Als ze zich een beetje kunnen beheersen met die handel en vooral niet naar elkaar of andere mensen gooien, heb ik er geen moeite mee. Ik was niet veel anders destijds! Zelf koop ik al lang geen vuurwerk meer, maar een champagnekurk laat ik soms nog graag knallen, en helemaal vanavond rond middernacht om samen met mijn geliefden te proosten op het nieuwe jaar!

1 opmerking:

joke van Doggenaar zei

Je gaat steeds meer terug kijken vooral op oud en nieuw jaar.