De voorstelling hangt van absurditeiten aan elkaar. In de openingsscene van 'MARE' peddelen vier gasten in een bootje door een natuurgebied. De stilte wordt enkel onderbroken door het gesjilp en gekwetter van de vogels. Met een vogelboek in de hand wijzen ze elkaar op de soorten die ze zien. Het is één en al ingetogen rust, je ziet jezelf bij wijze van spreken al bezig op het Naardermeer of de Oostvaardersplassen. De vredige stemming slaat echter als een blad aan de boom om als ze het gegak van een naderende vlucht ganzen horen. Behalve een verrekijker blijkt het stelletje natuurvorsers ook een geweer, ja zelfs een mitrailleur aan boord te hebben. In no time hebben ze een hele vlucht ganzen uit het zwerk geknald, het regende gewoon ganzen rondom hun bootje. Nadat ze de buit bij elkaar hadden geraapt, verdwenen ze in een hoosbui uit beeld, waarna er even later een completen woning voorbij kwam drijven, waarop de mensen op het dak zich met grote moeite staande wisten te houden. Kennelijk was het elders al veel langer noodweer geweest en was er sprake van een fikse overstroming die deze kant uitkwam. Een pas getrouwd stel op het dak van hun half gezonken camper wilde kost wat kost hun prille geluk niet laten traumatiseren door de rampzalige gebeurtenissen, maar toen er een kinderwagen voorbij kwam drijven knapte er toch iets. En zo ging het maar door, van een verzopen nachtclub op een losgeslagen podium tot neerstortende vliegtuigen en een ontluikende liefde op het nog rond drijvende staartstuk.
Stuntwerk zoals ik dat van Vis à Vis wel gewend ben, technisch allemaal heel knap wat er gebeurde. En gelachen heb ik ook, maar de samenhang van alle op zichzelf prachtig gebrachte sketches ontging mij vaak, terwijl hun verhaallijn in de brochure juist zo duidelijk is. Een gemis dat ik in eerdere voorstellingen van Vis à Vis als bijvoorbeeld 'HART' en 'PICNIC' niet zo ervaren heb, hoewel ik 'PICNIC' al wel iets minder vond dan 'HART'. (Zie mijn stukje 'bizarre picnic' van 12 juni 2014). Ik vind Vis à Vis nog altijd een geweldig theatergezelschap, en ik hoop dat ze daar op het Muiderzand in Almere nog heel lang mooie dingen blijven doen. Maar ik hoop toch ook dat de in mijn beleving gestage neerwaartse spiraal in de voorstellingen van Vis à Vis snel zal stoppen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten