Schilder Jeroen Krabbé (Amsterdam, 1944) heeft het schilderen in zijn bloed zitten, zijn vader en grootvader schilderden ook en deden dat, even als Jeroen, lang niet onverdienstelijk. De meeste schilderijen, waaronder veel landschappen van Jeroen's hand die ik heb gezien vind ik prachtig, en ik niet alleen want ze zijn erg gewild las ik ergens. Kleurrijke en toegankelijke schilderijen zijn het. Maar dat is veranderd, want in de laatste paar jaar heeft Jeroen Krabbé een omslag naar abstract werk gemaakt. Kennelijk geïnspireerd door het late licht op het natte bospad bij zijn huis in Dalfsen, is hij op enig moment daartoe gekomen.
Of je het daardoor abstract werk kan noemen vraag ik mij eerlijk gezegd af. Immers bij abstract werk ga je niet uit van een werkelijkheid maar laat je juist alles los. Moeilijk lijkt mij, enfin, zelf zegt Krabbé dat hij het late licht op het natte bospad bij wijze van spreken nodig had als een haak, waar hij zijn serie abstracte schilderijen aan op kon hangen. Hoe dan ook, al staat het thema licht voor alle schilderijen in de expositie 'Het late licht', iedereen ziet er denk ik het zijne in, en dat is abstract. Ik las een aardige anekdote van Jeroen Krabbé over zijn vader die altijd tegen hem zei, als hij hem meenam naar het museum en Jeroen een schilderij niet begreep: Het is wat jij erin ziet jongen. Kijken doe je met je ogen, zien met je ziel! En zo is het, expositie 'Het late licht' in museum De Fundatie is gewoon prachtig om naar te kijken, en verder mag iedereen er in zien wat hij of zij wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten