Het baggeren van het 'Westgat' bij Lauwersoog is in gang gezet, las ik onlangs in 'Wadden', een nieuwsbrief voor het waddengebied, uitgegeven door de Waddenvereniging. Minister Melanie Schultz van Haegen is akkoord gegaan met het voorstel van de provincie Groningen en de gemeente De Marne. De wilskracht van de regio is groot om de haven van Lauwersoog voor grote vissersschepen bereikbaar te houden. Daarom betaalt de haven van Lauwersoog eenmalig de kosten voor deze pilot terwijl de Minister voor de monitoringskosten staat. Experts op het gebied van hydromorfologie hebben grote twijfels bij deze ingreep, omdat zij verwachten dat binnen korte tijd opnieuw drempels zullen ontstaan. Ook de Waddenvereniging is samen met andere natuurorganisaties van mening dat een eenmalige drempelverwijdering niet de oplossing is voor het probleem.
Een dilemma, natuur versus economie! Maar de vraag is uiteraard ook: hoelang kan de mens doorgaan met de natuur naar zijn hand te zetten? De Nederlandse zeegaten zijn door de zanderige bodemstructuur, de heersende westelijke winden en de sterke getijstromen structureel onderhevig aan grote veranderingen. Het enigszins in de hand houden van de dynamische verzandingsproblematiek kost ons jaarlijks vele miljoenen, terwijl het eigenlijk een vorm is van dweilen met de kraan open. Maar hoe de verzandingsproblematiek dan wel adequaat kan worden aangepakt blijft een vraag!
De zeegaten tussen de waddeneilanden zijn denk ik het meest problematisch aan de Nederlandse kust. Vooral 'Het zeegat van Terschelling' en het 'Friesche Zeegat' waarvan het 'Westgat' een onderdeel is. In plaats van alsmaar baggeren, zouden we meer met de alsmaar veranderende geulen mee moeten bewegen. Kleinere schepen met minder diepgang dragen mogelijk bij aan een oplossing van de verzandingsproblematiek las ik ergens. 't Zou kunnen, maar economisch gezien lastig denk ik. Trouwens over klein gesproken, ik heb met m'n zeilbootje van amper 11 meter beide zeegaten menigmaal doorkruist. Tijdens het binnenlopen in 'Het zeegat van Terschelling' nabij de 'Gronden van Stortemelk' heb ik een keer een enorme brandingsgolf over mij heen gekregen. Dat de breker ook een berg zand bevatte zag ik achteraf pas goed, want eenmaal afgemeerd in de jachthaven van Vlieland leek mijn scheepje op een zandbak. Zandsuppletie optima forma!
Het constant aan de wandel zijnde 'Westgat', een geul van hooguit een paar honderd meter in de buitenregionen van het 'Friesche Zeegat', zorgt dus al sinds jaar en dag voor hachelijke situaties. Vooral de grotere garnalenkotters lopen in de verraderlijke geul het risico op te weinig water onder de kiel. Echter ook plezierjachten hebben daar vaak problemen, vorig jaar is daar nog een zeiljacht gezonken. Maar nu er wordt gebaggerd zal het 'Westgat' zeer waarschijnlijk met wat minder zweet in de bilnaad kunnen worden genomen, want de drempels zullen voorlopig eventjes weg zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten