We hebben gedurende onze wandeling door een stukje Oostvaardersplassen geen Konik paard gezien, maar dat ze er zijn staat buiten kijf. Afgaande op de enorme bergen paardenvijgen die we regelmatig op ons pad tegenkwamen, poepen die beesten kennelijk allemaal op dezelfde plek. Overigens bijzonder om te zien hoe zo'n enorme berg paardenpoep geleidelijk aan oplost door het noeste werk van allerlei larven en insecten. Het verwerkingsproces van zo'n hoop is in allerlei stadia te zien, van een verse hoop tot enkel nog een bruine vlek.
Verder is alles geel wat je ziet, zover het oog reikt. Overwegend bloeiend mosterdzaad maar toch ook veel jacobskruiskruid. Een gele zee van leven, hoewel die laatste soort knap giftig schijnt te zijn, prachtig. Tegelijkertijd geven de donkere silhouetten van de vele dode wilgen het landschap iets macaber's, heel bijzonder! Vanuit observatiehut 'Zeearend', ongeveer halverwege de route, hadden we een prachtig uitzicht over de grote vlakte van de Oostvaardersplassen richting Almere. Op de voorgrond een zee van ganzen, en daarachter heel in de verte een kudde grote grazers. Maar wat voor een grazers het waren konden we niet zien, we hadden jammer genoeg geen verrekijker bij ons. Maar voor we weer verder gingen hebben we nog wel een tijdje het immense zwerk boven de grote vlakte met het blote oog afgespeurd naar een Zeearend. Helaas tevergeefs de 'vliegende deur', de poëtische naam van de grootste roofvogel van Europa, liet zich aan ons niet zien.
Uitgekeken vervolgden we onze wandeling, maar nu weer richting buitencentrum Staatsbosbeheer, ofwel ons startpunt. Behalve enkele houten bankjes passeerden we onderweg ook nog een schuilhut bij de afslag Wigbels eiland. Het laatste stuk van de route (hetzelfde als het eerste stuk) wordt gekenmerkt door een aantal houten bruggetjes over diverse waterpartijen en wat meer schaduwrijke begroeiing. Vooral met het laatste waren we blij, want we hadden het geleidelijk aan in het alsmaar enthousiaster schijnende zonnetje knap warm gekregen. Echter eenmaal in de auto met de airco even op vol vermogen waren we vrij snel van onze oververhitting af. En zo reden we blijmoedig en tevree over ons wandelingetje in die prachtige gele bloemenzee weer huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten