rondom Vollenhove & Blokzijl

Als we vanaf de Ramspolbrug het Zwarte Meer opvoeren dan zagen we in de verte, helemaal aan het eind van het Zwarte Meer, zo'n 6 mijl verderop, het onbewoonde Vogeleiland liggen. Baken van verandering, want daar aangekomen voeren we dan doorgaans bakboord uit een stukje het Zwanendiep op tot aan de Kadoelerbrug, waar we meestal wel even moesten wachten tot de brug omhoog ging. Eenmaal door de brug voeren we via het Kadoelermeer en verder, richting Vollenhove en Blokzijl. Een weekendtripje dat we menigmaal hebben gedaan.

Herinneringen die bovenkwamen toen ik Vogeleiland weer eens zag liggen, maar nu vanaf de Kadoelerbrug waarvoor we moesten wachten tot ie weer omlaag ging. De brug was deze keer begin- en eindpunt van ons fietstochtje in de regio Vollenhove, Blokzijl. Een afwisselend tochtje dat ons zowel over het oude als het nieuwe land rond Vollenhove en Blokzijl voerde, en direct over de brug linksaf begon met een mooi fietspad parallel aan het Kadoelermeer. Halverwege Vollenhove werd onze nieuwsgierigheid gewekt door een stalen kunstwerk langs het fietspad. 'Krusende Flerken' lazen we op een bordje, van de Nederlandse beeldhouwer Ids Willemsma (1948). Grappig, het kunstwerk uit 2010, dat je kan beklimmen voor een mooi uitzicht over het Kadoelermeer, verbeeldt de twee staartvleugels van een duikende eend.

Onder een prachtige wolkenlucht, fietsten we na de beklimming van de duikende eend ondanks de struikelpartij van Joke, die gelukkig goed afliep, weer vrolijk verder. Hoe, en van welke kant je dit karakteristieke voormalige Zuiderzeestadje ook benaderd, om de Grote of Sint Nicolaaskerk en de oude pittoreske binnenhaven kun je niet heen. Moet je ook niet willen, altijd weer prachtig om te zien! Sinds 2000 staat er aan de westkant van de Grote of Sint Nicolaaskerk, tussen de binnen- en de buitenhaven, ook een bronzen beeldhouwwerk van de Nederlandse kunstenaar Henny Zandjans (1953) dat herinnert aan het verhaal van de 'Durgerdammer vissers'. Of beter gezegd, de redding door Vollenhoofse vissers van de Durgerdammers die op de Zuiderzee 14 dagen tegen wil en dank op een ijsschots hadden doorgebracht. Een ingrijpende gebeurtenis die in 1849 veel opzien baarde. Het kunstwerk herinnert niet alleen aan de redding van de 'Durgerdammer vissers', maar ook aan het visserijverleden van Vollenhove. Interessant die verhalen uit Vollenhove's verleden, maar nu maar weer verder.

Watergemaal A.F. Stroink.

De boezen van Noordwest-Overijssel.

Detail totaal doorgeroeste brugleuning.

Na Vollenhove kwam Blokzijl in beeld. Maar eerst passeerden we nog watergemaal A.F. Stroink uit 1919. Het voormalige stoomgemaal voerde het water uit boezemgebied 'De Wieden' af naar de Zuiderzee. Tegenwoordig wordt er bij een te laag waterpeil in de boezem ook water ingelaten. Dat gaat nu uiteraard niet meer middels stoom, maar met diesel- en elektromotoren. Het oude gemaal kan dan wel mooi zijn opgeknapt, en dat is prachtig, maar de brug in de Vollenhoofsedijk over de Ettenlandsche Kolk is dat geenszins. In het bijzonder zijn de stalen brugleuningen op meerdere plaatsen totaal doorgeroest. Ik weet niet wie de eigenaar van de brug is, het kan de gemeente, de provincie of het waterschap zijn. Maar het lijkt me evident dat één van de drie verantwoordelijk is als daar ongelukken van komen.

Aan de rand van de fraaie Havenkolk in Blokzijl, hebben we rond het middaguur een lekker visje gegeten bij vishal 'Op weg naar zee'. We hebben hier menigmaal gelegen met ons bootje. We aten dan vaak in café/restaurant Van Ens aan de Havenkolk, waar de bejaarde heer van Ens de scepter zwaaide. Al was het nog zo druk, hij bleef de rust zelve. Net toen we ons afvroegen of de oude baas nog zou werken of uberhaupt nog zou bestaan, zagen we hem vanaf ons lunchplekje lopen op zijn terras, waar hij zijn gasten bediende. Het motto van de 89 jarige waard is kennelijk 'Blijven werken en in beweging blijven'. Prachtig, zo ga ik het ook doen bij leven en welzijn! Over een fietspad parallel aan de Kanaalweg en het Vollenhovermeer zijn we terug gefietst naar Vollenhove. Vis moet zwemmen, levend of dood maakt niet uit. Vandaar onze dorst die we, alvorens verder te fietsen naar ons eindpunt, eerst maar eens hebben gelest bij café 'Saantje' aan het Kerkplein in Vollenhove. Met de wind in de rug zijn we vervolgens via hetzelfde fietspad als op de heenweg terug gefietst naar de auto die we 's morgens bij de Kadoelerbrug hadden geparkeerd. Einde van een klein fietstochtje in één van de mooiere gebieden van Nederland!