over een plezant dagje in mei

Rondom Utrecht Centraal wordt momenteel aan veel projecten gewerkt. Om veilig te kunnen bouwen aan al die projecten, veranderen routes met de regelmaat van de klok. Aan m'n navigatiesysteem had ik ter plekke in elk geval geen bal. Ik had aan alle kanten ogen nodig om in mijn auto zonder kleerscheuren in de buurt van station Utrecht Centraal te komen. Want daar moest ik 's morgens even over negen zijn, om precies te zijn op de Kiss + Ride locatie aan de jaarbeurszijde van het CS. Ik ben er gekomen, maar vraag niet hoe, het verdiend zeker de schoonheidsprijs niet, tegen het verkeer in en via busbanen, van die dingen. Maar het resultaat telt zullen we maar zeggen, vrijwel gelijktijdig arriveerde ik met mijn vrienden Henk en Jan op de afgesproken plaats. Zij waren vanuit Amsterdam per trein hier naar toe gekomen. Kiss + Ride, kus je weg, las ik eens ergens. Dat hebben we dan ook maar gedaan, en zo reden we even later met z'n drieën blijmoedig de stad uit, richting het zuiden. Op het programma van ons gezamenlijke dagje uit, hadden we op de eerste plaats een bezoek aan het 'MOTI' Museum of the Image in Breda gepland, en vervolgens een bezoek aan museum 'De Pont' in Tilburg en het 'TextielMuseum', eveneens in Tilburg. Onderweg keuvelend over van alles en nog wat, kwamen we na een uurtje rijden aan in de Boschstraat in Breda. Bijna recht tegenover het museum konden we parkeren en koffie drinken.

MOTI  aan de Boschstraat in Breda.

MOTI, Museum of the Image in Breda is volgens Bartjens hét museum voor beeldcultuur. We worden overspoeld met beelden, dag in dag uit. In MOTI, Museum of the Image vragen ze zich daarom af, wat al die beelden met ons doen, en wat wij er mee doen. Derhalve richten ze zich via tentoonstellingen, symposia, publicaties e.d op relevante ontwikkelingen binnen de beeldcultuur op alle niveaus. Veel gezien daar, maar twee expo's sprongen eruit t.w. 'Nieuwe lusten' en 'Van Goghs Mini's'. In 'Nieuwe Lusten' wordt het meer dan 500 jaar oude schilderij van Jheronimus Bosch vertaald naar het heden. Verschillende delen van de triptiek zijn tot leven gewekt door middel van animaties van Persijn Broersen & Margit Lukács, Studio Smack, Eelco Brand en Floris Kaayk. Aan de hand van hedendaagse animatietechnieken hebben ze een extra betekenislaag toegevoegd aan het oude schilderij, en de beleving daarvan niet alleen vergroot, maar ook in de hedendaagse beeldcultuur geplaatst.
In 'Van Gogh Mini's' hebben tientallen hedendaagse Nederlandse kunstenaars op verzoek van MOTI met miniatuurstudies de werkwijze van Vincent van Gogh (1853-1890) middels hun eigen stijlvorm trachten te ontleden, aan te vullen, te bekritiseren of te herinterpreteren. De door de kunstenaars zelf uitgekozen miniatuurstudies spelen zich in een kijkdoos af. Turend met één oog door een klein gaatje zagen we de verrassende en vaak wonderlijke interpretaties van Van Gogh's werk in notendop. De reden om de ministudies in een kijkdoos uit te voeren, ligt in het feit dat de kunstenaar zich moet verhouden tot de diepte van het beeld, ofwel het perspectief dat de eenogige blik afdwingt. Van Gogh's perspectiefvoering en kleurgebruik, de kenmerkende basisbeginselen van zijn uitgebreide oeuvre, kwamen zodoende direct aan bod. Leuk gevonden allemaal dat gepriegel, maar om eerlijk te zijn vond ik het behalve ver gezocht ook nog van een niveau, waar ik op een enkele uitzondering na koud nog warm van werd.

Entree museum 'De Pont' in Tilburg

Een bezoek aan museum 'De Pont' in Tilburg was de volgende stap. Het in 1992 geopende museum voor moderne en hedendaagse kunst, gevestigd in een oude fabriek (wolspinnerij), is vernoemd naar de in 1987 overleden jurist en ondernemer Jan de Pont (1915-1987). De collectie van museum 'De Pont' omvat ruim zeshonderd werken van ongeveer zeventig nationaal en internationaal bekende kunstenaars, waaronder Marlene Dumas, Bill Viola en Anish Kapoor.
Van de exposities, die we na de lunch in het museumcafé hebben bekeken, maakte de tentoonstelling van Roni Horn (New York, 1955) op mij de meeste indruk. Boeiend, vooral die monumentale glassculpturen, maar ook de series fotowerken en tekeningen. Roni Horn groeide op in New York en studeerde aan de Rhode Island School of Design en Yale University. Sinds een bezoek aan IJsland in het verleden, schijnt dit land voor haar een onuitputtelijke bron van inspiratie te vormen. Kijkend naar die enorme glassculpturen, kon ik mij daar wel iets bij voorstellen. Verder hebben we daar beelden van het Hindenburgline Project bekeken van Creyghton & Van Duijnhoven. Honderd jaar geleden woedde in Europa de Eerste Wereldoorlog. Fotograaf L.J.A.D. Creyghton volgde afgelopen jaren met de in Brussel woonachtige schrijver/dichter/historicus Serge R. Van Duijnhoven de Westfront-Hindenburglinie, een ruim duizend kilometer lange frontlijn die loopt van het Belgische Nieuwpoort naar Pfetterhouse bij de Zwitserse grens. Boeiend, maar dat waren de levensgroot geschilderde race paarden van Mark Wallinger ook. Ach er was zoveel moois te zien in museum 'De Pont', maar voor dit stukje wil ik het hierbij maar laten.

TextielMuseum a/d Goirkestr. in Tilburg

Het TextielMuseum, eveneens in Tilburg was ons volgende adres. Het textielmuseum is sinds 1985 gevestigd in de voormalige textielfabriek (nu Rijksmonument) van de firma C. Mommers & Co. Het in 2008 geopende transparante entreegebouw, dat de twee historische panden met elkaar verbindt, is ontworpen door het Delftse architectenbureau Cepezed.
In het museum hebben we gezien hoe textiel van oudsher tot op de dag van heden wordt gemaakt. Ook hebben we een prachtige collectie textielkunst kunnen bekijken. En in het TextielLab hebben we gezien hoe het proces van een textielontwerp doorgaans verloopt. Trouwens geweldig dat hedendaagse vormgevers, kunstenaars en studenten daar langs kunnen komen met hun ontwerpen. En dat een aantal vakmensen daar deze kunnen omzetten in patronen op computergestuurde textielmachines. Prachtig ook dat we daar als bezoekers getuige van konden zijn en vragen konden stellen. Verder was er in het museum ook nog een bibliotheek, een documentatiecentrum en een museumwinkel waar je textielproducten kon kopen die daar met de historische machines van het museum zijn gemaakt.
De tentoonstelling Jheronimus Bosch 500/Making of 'De terugkeer van de Olifant' was een mooi voorbeeld van wat ze daar kunnen. Een eigentijdse vertaling van 'De Strijdolifant', een tapijt van Jheronimus Bosch uit 1530, door de Belgische kunstenaar Jan Fabre. Onderwerp van de tentoonstelling is het proces van ontwerp naar vervaardiging, waarbij nader wordt ingegaan op de verschillen tussen de 16de eeuw en het heden. Toen Jan met het voorstel kwam om het textielmuseum te bezoeken, was ik eerlijk gezegd een beetje sceptisch over wat ik me erbij voor moest stellen. Maar nu weet ik beter, het is een hardstikke boeiend en interessant museum, daar kom ik zeker terug!

Grand Cafe-Rest. 'De Verdraagzaamheid'

Na het TextielMuseum vonden we het welletjes, voor vandaag hadden we genoeg kunst opgesnoven. De vijf zat in het uur, tijd voor de meer culinaire genoegens des levens. Om te beginnen met een pitstop in Zaltbommel. Op het terras van Grand Café 'De Verdraagzaamheid' aan de Waalkade, al jaren een begrip in Zaltbommel en omstreken, hadden ze zo te zien nog wel een plekje voor ons vrij. Genietend van het mooie uitzicht op de druk bevaren Waal en de prachtige brug verderop, die me altijd aan een stel harpen doet denken, smaakte het pikketanisje ons uitermate goed. Maar we konden daar uiteraard niet blijven zitten, ik moest nog rijden ook. Het was halfzes, even speelden we met de gedachten om daar toch ook maar te blijven eten, maar daar zagen we vanaf. Nog een beetje vroeg, bovendien schoot me plotseling een adresje in Hurwenen te binnen, waaraan ik goede herinneringen uit het verleden heb overgehouden.

Brasserie 'De Roskam' in Hurwenen

Brasserie 'De Roskam' aan de Waaldijk in Hurwenen. Een unieke locatie direct aan de Waal, gezellige ambiance en prachtig uitzicht op de Waal. Vanuit Zaltbommel amper een kwartiertje rijden. Zo gezegd, zo gedaan, een halfuurtje later zaten we met z'n drietjes in 'De Roskam' de menukaart te bestuderen. Daar waren we snel uit, vooraf een aspergesalade, daarna slibtongetjes en vervolgens ijs en een koffie na. Het smaakte ons goed allemaal, misschien een beetje tegoed allemaal. Want zo kon het gebeuren dat we redelijk klem in onze broekjes aan de laatste etappe naar Utrecht begonnen. Rond negenen waren we terug bij de Kiss + Ride locatie nabij CS. Het afscheidsritueel voltrok zich nu uiteraard in omgekeerde volgorde. Hoe laat hun trein precies vertrok weet ik niet, maar er rijden er zat naar A'dam. Einde van een plezant dagje met m'n oude vrienden Henk en Jan.