In het V-Katern van de Volkskrant las ik vanmorgen een interview met Stefan Verwey (1946). M'n favoriete maatschappij kritische cartoonist, waar ik wekelijks van genieten kan, en waarvan ik jaren geleden in de Kunsthal in Rotterdam ook eens een prachtige overzichtstentoonstelling heb gezien. Zijn favoriete onderwerpen zijn schrijvers, dichters, boeken en boekenverzamelaars. Kennelijk een onuitputtelijke bron voor Stefan Verwey.
Zijn cartoons in de Volkskrant gaan sowieso altijd over het literaire leven. Maar hij geeft in de media zijn kijk op de samenleving ook wel middels andere onderwerpen die hij belangrijk vindt, en waarvan hij vindt dat er over moet worden nagedacht. Door de individualisering van een samenleving, waarin de grootste schreeuwers het ook nog eens voor het zeggen hebben, is er genoeg stof tot nadenken. Hij maakt cartoons over zaken als oppervlakkigheid en over de vele ranzige flutprogramma's op tv, maar ook het consumptieve gedrag van de mensen stelt hij aan de kaak. Shoppers die van geen ophouden weten.
Hij is geen wereldverbeteraar zoals hij zelf zegt. Evenmin beweert hij dat vroeger alles beter was. Mensen die dat beweren zijn in zijn ogen echt oud. Het is ook gewoon niet waar! Neem bijvoorbeeld een stad als Amsterdam, die was in de jaren vijftig nog zo burgerlijk, dat schrijvers en kunstenaars als o.m. Campert, Kousbroek en Lucebert de stad ontvluchten. Weg van de spruitjeslucht, ze gingen naar Parijs, dat toen al een verlichte stad was.
Stefan Verwey probeert middels zijn tekentalent de vinger aan de pols te houden en ogen te openen, zonder al te cynisch te zijn. En dat gaat hem voor mijn gevoel goed af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten