De Estse componist Arvo Pärt (1935) heeft mooie muziek geschreven en doet dat nog steeds. Maar één van zijn mooiste composities voor viool of cello en piano vind ik 'Spiegel im Spiegel' uit 1978. Minimalistische muziek in een langzaam meditatief tempo. De zeggingskracht van 'Spiegel im Spiegel' ervaar ik als de ultieme muzikale vertolking van het oneindige. Steevast geraak ik als het ware in een tijdloze dimensie als ik deze muziek hoor. In een gemoedsstemming van harmonie en verstilling die ik op zee zo vaak heb ondervonden. Echter niet alleen op zee, het kan me op elk moment waar dan ook overkomen. (Zie o.a. mijn stukje 'silence' van 8 april 2013) Maar hoe dan ook, minimalistische muziek als 'Spiegel im Spiegel' maakt de momenten van harmonie en verstilling in mijn beleving vaak intenser.
Tijdens een zeiltocht met de 'Swing' van Den Helder naar Lerwick naderen we 's morgens in alle vroegte de Shetland Eilanden. Na bijna vier dagen en nachten op zee doemden ze op in de heiigheid. Een haast hallucinerende beleving toen we na een stormachtig nachtje aan kwamen zeilen. Vanuit de kajuit klonk 'Spiegel im Spiegel' zachtjes op de achtergrond. Momenten om nooit te vergeten!
1 opmerking:
Mooi, kan het me helemaal voorstellen!
Een reactie posten