Kilkelly

'De laatste verten van de Gaeltacht' (Gaeltachtgebieden, de westelijke regio's waar voornamelijk Iers-Gaelisch, kortweg Iers wordt gesproken) Eeen boeiend reisverhaal van Rob Gollin in de Volkskrant zaterdag over de randen van zuidwest Ierland. Een verhaal over de Skellig Islands. (Zie punt A in de collage) Barre rotsen in de Atlantische Oceaan op een klein half uurtje varen vanaf de Ierse zuidwestkust, eilanden van monniken, meeuwen en jan van genten. Maar ook een verhaal over vaak lang of vergeefs wachten in de pub op een boot die maar niet vertrekt vanwege het onstuimige weer. En over meezingen in de pub als je toch moet wachten, met Kilkelly bijvoorbeeld, een lied over een familie uit het ruim 300 km noordelijker gelegen gelijknamige dorpje. (Zie punt B in de collage) Een hartverscheurende lyric uit de jaren zeventig van de vorige eeuw van Peter Jones, een Amerikaanse componist met Iers bloed in z'n aderen. Een lyric die we bij Hodgepodge ook op het repertoire hebben staan, en daar door Chris met z'n basstem zo ontroerend mooi gezongen wordt!

Kilkelly is ontstaan, doordat Peter Jones in de jaren zeventig op zolder bij zijn ouders een bundeltje brieven vond, allemaal verstuurd vanuit het Ierse dorpje Kilkelly. Ze waren door de over-overgrootvader van Jones gedicteerd en door de schoolmeester opgeschreven en opgestuurd naar zijn overgrootvader. De brieven grepen hem zo aan dat hij de teksten als basis gebruikte voor een lyric die hij Kilkelly noemde. Elk couplet begint met "Kilkelly, Ireland" en dan het jaar van schrijven. Het is een aangrijpende familiegeschiedenis die je in vijf coupletten compleet te horen krijgt. De zoon (de overgrootvader van Peter Jones dus) die de brieven ontvangt, is midden 19e eeuw naar Amerika geëmigreerd om de armoede en hongersnood te ontvluchten, die het gevolg was van het mislukken van een paar aardappeloogsten achter elkaar. De brieven zijn het enige contact met thuis, en als hij in de laatste brief van zijn broer hoort dat nu ook zijn vader is overleden, heeft hij die al meer dan dertig jaar niet meer gezien!



Aan de van Keltische oorsprong zijnde Ieren wordt dikwijls nogal een grote verbeeldingskracht toegeschreven. Kilkelly, (zie tekst onder) wordt dan ook vol overgave en inlevingsvermogen gezongen in pubs of waar dan ook. Doorgaans wel direct gevolgd door een lied van minder zwaarmoedige aard.

Kilkelly, Ireland, 18 and 60, my dear and loving son John
Your good friend the schoolmaster Pat McNamara's so good
As to write these words down.
Your brothers have all gone to find work in England,
The house is so empty and sad
The crop of potatoes is sorely infected,
A third to a half of them bad.
And your sister Brigid and Patrick O'Donnell
Are going to be married in June.
Your mother says not to work on the railroad
And be sure to come on home soon.

Kilkelly, Ireland, 18 and 70, dear and loving son John
Hello to your Mrs and to your 4 children,
May they grow healthy and strong.
Michael has got in a wee bit of trouble,
I guess that he never will learn.
Because of the dampness there's no turf to speak of
And now we have nothing to burn.
And Brigid is happy, you named a child for her
And now she's got six of her own.
You say you found work, but you don't say
What kind or when you will be coming home.

Kilkelly, Ireland, 18 and 80, dear Michael and John, my sons
I'm sorry to give you the very sad news
That your dear old mother has gone.
We buried her down at the church in Kilkelly,
Your brothers and Brigid were there.
You don't have to worry, she died very quickly,
Remember her in your prayers.
And it's so good to hear that Michael's returning,
With money he's sure to buy land
For the crop has been poor and the people
Are selling at any price that they can.

Kilkelly, Ireland, 18 and 90, my dear and loving son John
I guess that I must be close on to eighty,
It's thirty years since you're gone.
Because of all of the money you send me,
I'm still living out on my own.
Michael has built himself a fine house
And Brigid's daughters have grown.
Thank you for sending your family picture,
They're lovely young women and men.
You say that you might even come for a visit,
What joy to see you again.

Kilkelly, Ireland, 18 and 92, my dear brother John
I'm sorry that I didn't write sooner to tell you that father passed on.
He was living with Brigid, she says he was cheerful
And healthy right down to the end.
Ah, you should have seen him play with
The grandchildren of Pat McNamara, your friend.
And we buried him alongside of mother,
Down at the Kilkelly churchyard.
He was a strong and a feisty old man,
Considering his life was so hard.
And it's funny the way he kept talking about you,
He called for you in the end.
Oh, why don't you think about coming to visit,
We'd all love to see you again.