logees

Aanvankelijk was de bedoeling dat we de hele week zouden gaan varen met die twee knapen, maar toen het er op aan kwam vonden we het weer eigenlijk niet uitnodigend genoeg. Wat dan, we hadden ze wel iets beloofd! Thuis blijven vonden we geen van beiden een optie, bovendien zitten ze dan als je niet uitkijkt toch maar de hele tijd achter de computer met die akelige spelletjes. Maar gelukkig valt er in dit leven buiten het varen met een bootje nog heel wat meer te beleven, verveeld hebben we ons dan ook geen moment. We begonnen met een bezoek aan Dierenpark Amersfoort, werkelijk een bos vol avontuur! Daarna kwam een speurtocht naar het Verscholen Dorp in de bossen van Nunspeet aan de orde. En tot slot zijn we voor een overnachting op het eiland 'De Biezen' in het Wolderwijd, toch nog even met de 'Swing' op stap geweest.

Dierenpark Amersfoort.

Een dierentuin is een tuin vol allerlei beesten die elders op de wereld thuis horen in de vrije natuur maar hier achter hekken en tralies neurotisch heen en weer lopen of slapen. Hoe goed ze een best ook doen om een natuurlijke habitat na te bootsen, het blijft voor de meeste dieren behelpen en beperkt. Alleen het DinoBos is andere koek! Een bos vol prehistorische dieren, al of niet mechanisch in beweging gezet. Het is en blijft al gissen hoe deze dieren er tot in detail werkelijk hebben uitgezien, laat staan dat we weten welke geluiden ze produceerden. Maar in het DinoBos hebben ze daaraan geen boodschap, daar is de prehistorie tot leven gewekt. Overal om je heen geritsel en ijzingwekkend gebrul, en tussen de bomen gigantische Dinosaurussen, Tyrannosaurussen, Allosaurussen, Europasaurussen, Albertosaurussen of hoe ze ook allemaal mogen heten, klaar om je te verslinden of te vertrappen. Voor mijn gevoel heeft wetenschap en fantasie hier van een wandeling een avontuur weten te maken, dat bij jong en oud aardig tot de verbeelding spreekt!
En dan was er ook nog een dinorenbaan van ca. 100 meter waarop je jou snelheid vergelijken kon met de snelheid van verschillende dino's die langs de baan om de tien meter stonden opgesteld. Je drukte op een rode knop en wachte op de eerste brul dat het startsein was voor de sprint, bij de tweede brul na ca. 10 sec. moest je weer blijven staan en wist je dat je jou snelheid vergelijken kon met de dichts bijstaande dino.
Thijs en Mink konden zich redelijk meten met de snelle jongens onder de dino's, mijn snelheid liet zich amper met die van een schildpad vergelijken. En dat was lachen!

Het Verscholen Dorp.

Zelf was ik er ook nog nooit geweest, het 'Verscholen Dorp' aan de Pas-opweg in de bossen ten oosten van Vierhouten. Waar tussen april 1943 en oktober 1944 gemiddeld zo'n honderd onderduikers woonden in negen hutten. Van de oorspronkelijke hutten is niets meer over, die zijn destijds al toen ze ontdekt werden door de Duitsers met de nodige explosieven heel effectief opgeblazen. Maar ter nagedachtenis aan de daar gefusilleerde acht gevangenen en de mensen die zich er anderhalf jaar lang veilig waanden, zijn er drie hutten nagebouwd en zijn er twee gedenkstenen en een zwerfkei geplaatst.

De plek doet z'n naam wel eer aan, want we hadden nog even moeite om het te vinden. Toen ik de jongens onderweg in de auto het verhaal van het dorp vertelde, kregen ze tot mijn verbazing een meningsverschil over het feit, of ze zich op die plek wel of niet konden of mochten vertonen met hun speelgoed geweertjes. Uit piëteit voor de gebeurtenissen uit het verleden daar, vond Thijs het absoluut niet kunnen. Mink daarentegen zag er totaal geen probleem in, hij vond het maar onzin om zo'n ophef te maken over een speelgoedgeweertje, hij nam het lekker mee. Ik heb me er maar niet mee bemoeid. Maar we liepen daar zowaar een andere bezoeker tegen het lijf die het niet kon laten er een opmerking over te maken, ach ja zei hij, het zijn nog maar kinderen. En zo is het natuurlijk!

De Biezen.

Op een klein half uurtje varen bij ons vandaan ligt in het Wolderwijd het eiland 'De Biezen'. Een kunstmatig recreatie-eiland met een mooie ronde en beschutte havenkom. In deze havenkom kwam Mink, die al dagen liep te zeuren om een spelletje 'Risk' met hem te spelen, eindelijk aan zijn trekken. Ondertussen barstte boven ons hoofd een bui los met enorm veel wind en onweer. Maar we lagen daar zo beschut dat we er niet of nauwelijks erg in hadden, stoïcijns speelden we met z'n viertjes ons spelletje Risk. Toen we later op dek kwamen kregen we pas door hoe hard het tekeer gegaan was, het lag bezaaid met blad en dode takken. Later hoorden we dat er een paar kilometer verderop, aan de overkant van het Woldertijd, een kitesurfer verongelukt was en een andere ernstig gewond was geraakt.
Na de bui was het snel weer opgeknapt, en hebben we daar met die twee knapen op de kant vuurtje gestookt en soldaatje gespeeld in het dichte struikgewas. En daarna hebben we voor het slapen gaan nog even in alle rust een poosje naar een prachtige maan zitten staren. Na een heerlijk ontbijt de andere morgen in het zonnetje, gingen de trossen weer los voor de terugtocht. Even was er nog strijd tussen de boys wie er het eerst aan het roer mocht, maar dat hadden we vrij snel naar ieders tevredenheid geregeld.