Misschien is 'Tejaterthuis' in Amersfoort niet het allerkleinste theater in ons land, maar met 30 zitplaatsen en een klein speelvloertje toch zeker wel één van de kleinste. Het 'huiskamertejatertje', gevestigd op de eerste verdieping van een fraai 18de eeuws pand aan de Nieuwstraat in de Amersfoortse binnenstad, is de thuisbasis van het amateurtoneelgezelschap Theatergroep Punt.
Van deze groep hebben we gisteravond in de Catharinakapel, ook al zo'n intiem theatertje, 'Vleugels' gezien. Twee eenakters, die onder regie van Elisabeth Loot-Verlee en Bastiaan Verhorst, werden gespeeld door Gert Kruyt, Pieter Jongsma, Jan v.d. Smissen en Elisabeth Loot-Verlee. In 'Vleugels' zo las ik, gaat het uiteindelijk over mensen die buiten spel zijn komen te staan. Heel uiteenlopende types die elkaar aan de zijlijn ontmoeten.
De eerste eenakter ging over een ontmoeting tussen een Amsterdamse zwerfster en een truttig dametje uit de provincie. De conversatie tussen de twee dames was in het stuk bewust warrig en onsamenhangend, en ze praten aan één stuk zo door langs elkaar heen. Maar vooral ook saai vond ik, misschien kwam het ook een beetje van het dagje in de tuin werken, maar ik kon maar met moeite mijn ogen open houden. Wat ik nog wel heb meegekregen is, dat de twee types elkaar vonden in het praten over herkenbare gevoelens als eenzaamheid en wantrouwen jegens de medemens. Dicht tegen elkaar aanliggend vonden ze uiteindelijk troost bij elkaar.
De tweede eenakter ging over een ontmoeting tussen een hoer en een hoerenloper. Door de totaal buiten haar eigen belevingswereld liggende wensen van haar klant, had de prostituee nogal wat moeite eraan te voldoen. Ze zat al aardig wat jaartjes in het vak, maar zo'n merkwaardige klant had ze nog nooit gehad! Desalniettemin probeerde ze haar klant tegemoet te komen, maar uiteindelijk werd het niets. In het gesprek dat zich daarna tussen de twee tobbers ontspon, vonden ze elkaar in drama en onverwacht aan de oppervlakte komende emoties.
Ik heb wel eens mooiere dingen gezien, met name de eerste eenakter vond ik niet zo geweldig, maar uiteindelijk heeft theatergroep Punt mij in de Catharinakapel met 'Vleugels' toch tweemaal drie kwartier probleemloos aan de stoel weten te binden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten