maandag

We zijn al ongeveer een week bezig om goed van huis weg te komen, het wil maar niet echt lukken. We hebben wel samen met mijn zus al een paar prachtige vaardagen gehad op het IJsselmeer, maar daar is het tot op heden bij gebleven. Aanvankelijk zouden we met z'n tweeen na die paar dagen gelijk verder gaan richting noorden en wadden, maar we moesten zonodig tussendoor nog even thuis wat doen. En nu lijkt het erop dat we niet meer weg komen.

Zomervakantie 2007, een rommelige start tot nu toe, het weer wil niet echt meewerken. Ook gisteren, maandag 25 juni was het weer raak, fikse buien met behoorlijk veel neerslag, windstoten en onweer. Dan ga je gewoon niet weg met de zeilboot, dan blijf je lekker thuis. Het is natuurlijk wat anders als je al van huis weg bent, dan moet je met dit soort weersomstandigheden wel roeien met de riemen die je hebt, wat dan vaak nog best weer meevalt ook heeft de ervaring geleerd. Maar nogmaals, als je nog thuis bent werkt het anders. Bovendien waarom zouden we, we hebben de tijd aan ons zelf. Maar om dan maar gewoon weer aan het werk te gaan is natuurlijk ook niks, al speelden die gedachten wel door m'n hoofd. Ook passeerde de gedachte, om een last minutes reisje naar één of ander zonnig oord te organiseren de revue, maar ook daar zagen we maar van af. Maar ja, wat dan?

Het Omniversum in Den Haag bood uitkomst. We hebben daar "The Alps" gezien, een prachtige film over de beklimming van de Eiger die wordt beschouwd als de moeilijkst te beklimmen berg in Europa. Om drie uur s'middags lagen we daar als een gek met ons hoofd te draaien. In het Omniversum wordt praktisch de hele zaal omsloten door het filmdoek, je ligt bij wijze van spreken voortdurend met je hoofd op de knieen van je achterbuur. Het beeld is rondom, je bent voortdurend in beweging om alles maar te kunnen volgen, alsof je zelf een actief onderdeel bent van het tafreel.

De hoofdpersoon in de film, ene John Harlin bevrijd zich middels de beklimming van Eiger van de schaduw van zijn verleden. De berg was sinds 1966 in toenemende mate een nachtmerrie voor hem geworden. In dat jaar, toen hij negen was, stortte zijn vader door een gebroken touw langs de Eigerwand omlaag en kwam om het leven. Om zich te bevrijden van dit trauma moest hij 40 jaar later de Eiger zelf overwinnen. Dat lukt hem in tegenstelling tot z'n vader wel, het is voor hem een emotionele overwinning. Maar technisch gezien is de film ook een knap staaltje, de steile bergwand moest ook door het filmteam touwlengte voor touwlengte worden bedwongen.

Genietend van het uitzicht op de Noordzee en de zware buien daarboven, zaten we even later op het Scheveningse strand in paviljoen "Summertime" achter een heerlijke alcoholische versnapering. Vervolgens, na een ritje van een paar uur (file, file en nog eens file) waren we rond half acht in Amsterdam in cafe Blijburg op IJburg aan Zee aangeland. Een maffe van sloophout in elkaar getimmerde tijdelijke eet- en drinkgelegenheid op het strand van Haveneiland Oost. Een tent met een eigen biermerk die in korte tijd bij de Amsterdamse IJburgers en daarbuiten bijzonder populair is geworden. In het zanderige Blijburg is op muziekgebied altijd wel wat te doen, pop, jazz en soul alleen niet op maandagavond, maar het eten en het Blijburger biertje smaakte er niet minder om!