Pakjesavond

De bons op het raam voerde de spanning nog meer op. Zes jaar zijn ze, mijn twee achterkleinkinderen, maar ik zag ze denken: Daar zal je hem hebben, Sinterklaas! Maar dat viel een beetje tegen, want toen ze kort na de bons op het raam de voordeur met enige schroom hadden geopend, was Sint en Piet in geen velden of wegen te bekennen. Wel hadden ze een paar grote zakken vol cadeautjes op de stoep achter gelaten, en dat maakte natuurlijk veel goed. De opwinding steeg, maar de vele cadeautjes werden desalniettemin nog betrekkelijk rustig beurt voor beurt uitgepakt, en de gedichten stijlvol voorgedragen. Maar op een gegeven ogenblik werd er op aandringen van de kleintjes toch meer vaart achter het uitpakken gezet, en lag de hele kamer in no time bezaaid met pakpapier en cadeautjes. De klimax was bereikt, 5 december, een bijzondere avond, met of zonder Sinterklaas!