Tuinieren is geen hobbywerk!

Er zijn genoeg mensen die van tuinieren houden, maar daar hoor ik niet bij, vroeger niet, nu niet en nooit niet. Dat wil niet zeggen dat ik niet van tuinen hou, integendeel, een mooie tuin vind ik een lust voor het oog. En als ik er dan ook nog lekker in kan zitten is mijn dag helemaal goed, maar dat terzijde. Want wat is nou een mooie tuin? Een beetje struikgewas bij een keurig gemaaid gazonnetje en een strak aangelegd bloemperkje vind ik niks. Al sinds de jaren zeventig hou ik van wilde tuinen, een beetje alla de opvattingen van Louis le Roy, 1924-2012. (Zie o.m. in mijn blogarchief de stukjes 'mens en natuur' van 16 augustus 2010 en 'hou van ruigten en struwelen' van 17 maart 2016). Maar met de veronderstelling aan wilde tuinen ook minder werk te hebben, ben ik lang geleden al bedrogen uitgekomen. Niks doen betekend ongebreidelde groei van de sterkste soorten met een soort van monocultuur als gevolg. (Zie o.m. in mijn blogarchief stukje 'Zevenblad, eigen teelt' van 20 april 2012). De afmetingen van onze tuintjes zijn doorgaans te beperkt om de natuur ongebreideld z'n gang te kunnen laten gaan. En dan is er ook nog de factor tijd die van belang is, ook die is beperkt. Hoe dan ook, ook een een wilde tuin moet je beheren. Tuinieren dus, en dat is nou net het probleem!

Tuin met vijver, zoals het ooit was.

Behalve zeer veel zevenblad en kweekgras, hadden we de laatste jaren ook nog een grote vijver die hoog nodig moest worden gerenoveerd. Van de vijver die aanvankelijk uit twee delen bestond, is het eerste deel reeds in 2009 gedempt. (Zie in mijn blogarchief stukje 'Heureka!' van 24 maart 2009). Lang hebben we lopen dubben, wat te doen met het tweede deel, herstellen of ook maar dempen. Het is dempen geworden, minder werk dus. Vorige week hebben ze er ruim 12 kubieke meter grond in gereden. Op de maagdelijke zandvlakte hebben we een nieuw pad naar een zitje aangelegd en wilde bloemen gezaaid. Verder hebben we ongeveer een week lang op onze kop gestaan, om het ruimschoots aanwezige zevenblad en kweekgras uit de grond te purken. Daar zijn we nog lang niet klaar mee, maar voorlopig houden we het voor gezien, het is uiteindelijk onze hobby niet. Bovendien moet het natuurlijk niet te netjes worden. Dat moeder natuur de harde lijnen in ons tuintje maar weer snel mag overwoekeren, en deze weer tot een amorf geheel mag omtoveren!