'Arent thoe Boecop', een oudheidkundige vereniging uit Elburg heeft er voor gezorgd dat op de oude fundamenten van de Sint-Ludgeruskerk in 1985 een monument, tevens toeristisch rustpunt is gerealiseerd, waarbij de verschillende bouwfasen uit het verleden zichtbaar zijn gemaakt. De eerste fase, van dit zo dicht aan de zeekust gebouwde kerkje, dateert al van rond het jaar 1100 is uit archeologisch onderzoek gebleken. Onbegrijpelijk eigenlijk dat ze op deze plek, die ik zelfs tot op de dag van heden nog als een plek in the middle of nowhere zie, ooit een kerk hebben gebouwd. Een plek bovendien aan een kust die in het verleden nogal eens door stormvloeden werd geteisterd. De kerk, gewijd aan de heilige Ludgerus, die van Friese afkomst was, scheen tot de goederen van klooster Werden aan de Ruhr, het huidige Essen, te behoren. Mogelijk dat destijds de nadelen en gevaren van deze plek niet goed door de stichters werden ingeschat, hoewel ze de noordzijde van de kerk wel hadden beschermd middels een fors aantal grote zwerfkeien van de Veluwe. Het kerkje heeft in de loop der eeuwen om allerlei reden diverse veranderingen ondergaan. Het einde kwam echter in het najaar van 1825, toen het kerkje in een storm door de bliksem werd getroffen, en inclusief naastgelegen boerderij tot de grond toe afbrandde. Een traditie van bijna duizend jaar christelijke erediensten op deze plek behoorde daarmee voorgoed tot het verleden!
Zoals gezegd is het nu dus sinds 1985 behalve monument ook een toeristisch rustpunt, dat is opgenomen in het fietspadenplan van de Veluwe. Vanuit de aanpalende vogelkijkhut aan de rand van het Veluwemeer zagen we gisteren behalve heel veel zwanen ook vier flamingo's foerageren.
1 opmerking:
Was wel even zoeken naar de plek
Een reactie posten