Onderweg naar Kampen voor een bezoekje aan Charles en Geke, werden we vanmiddag ter hoogte van Elburg door Peter gebeld. Het gaat slecht met Charles, zo slecht zelfs dat de huisarts morfine gaat toedienen als alle kinderen er zijn. Charles zal in een diepe slaap geraken waaruit hij niet meer zal ontwaken, palliatieve sedatie noemen ze dat. Overdonderd door dit plotselinge bericht, ik had Charles gisteravond nog aan de telefoon gehad, hebben we in Elburg de auto geparkeerd. Wat doe je in zo'n situatie, ons bezoek paste nu even niet om begrijpelijke reden. In een min of meer emotioneel verdoofde toestand hebben we over de stadswallen een rondje om Elburg gelopen. Bizar, leven en dood was het onderwerp gedurende de hele wandeling. Terug in de auto zijn we maar weer huiswaarts gereden. Onderweg even Christa in haar kantoor bij HMS opgezocht. Terwijl we ons verhaal aan haar deden, werden we door Janny gebeld, Charles was reeds overleden! Een jaar lang wisten we dat dit gebeuren moest, genezing was van meet af aan geen optie, en dan toch nog zo plotseling. Moeilijk te bevatten! Ik wens Geke en haar kinderen en kleinkinderen de komende tijd heel veel sterkte toe. Onszelf trouwens ook, ik zal hem vreselijk missen. Charles je bent onze 'goeiste' zwager, zeiden we vaak tegen hem in jolige buien, en die hadden we nogal eens in ons kringetje. Een groot gemis in onze familie!
1 opmerking:
Ja een gemis! Pfff nu moeten we al die positiviteit uit onszelf gaan halen. (LOL)
Dat is hij waard. En dat is dan wel weer het mooie.. Hij blijft ons aansporen om het mooie uit het leven te halen.
Een reactie posten