Eigenlijk had ik het zelf zo niet willen zeggen, maar daar denk ik sinds vandaag toch iets anders over. Alle schroom is vanmorgen bij het lezen van m'n krantje pardoes van me afgevallen. Want mijn conclusie van 'Bij Sagittarius A zit het enige echte middelpunt', een artikel in de wetenschapsbijlage over onze Melkwegkern van Govert Schilling, kan niet anders zijn dan dat (behoudens de meerdere melkwegstelsels in het universum) werkelijk alles in de kosmos om Sagittarius draait! Met nauwkeurige radiometingen hebben ze de waarde van de massa van het centrale zwarte gat van Sagittarius uitgerekend op 4,3 miljoen keer zo zwaar als onze zon! En daarom draait ook onze eigen zon met de hele rataplan er eens in de 226 miljoen jaar omheen op een afstand van 27 duizend lichtjaar met een snelheid van 216 kilometer per seconde! Prachtig, een passender metafoor kan een mens zich niet bedenken.
Maar alle gekheid op een stokje, als aardbewoner voel ik me bij het lezen van dit soort wetenswaardigheden natuurlijk kleiner dan kleinst, niets eigenlijk. Schilling noemt Sagittarius een kosmische kerstboom die voor het oog haast onzichtbaar is. Je moet voor het sterrenbeeld Sagittarius of Boogschutter sowieso naar het zuidelijk halfrond afreizen, en dan nog zie je door de gigantische hoeveelheid kosmische stof in het Melkwegstelsel slechts een tienmiljardste deel van het uitgestraalde licht. Niet te geloven wat ze allemaal uit kunnen rekenen! Hoe dan ook, het is wel een werkelijkheid die volgens mij terecht door Schilling zowel prozaïsch als poëtisch wordt genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten