Bostoren

Sinds zaterdag 4 april j.l. kan je op 'Landgoed Schovenhorst' in Putten de bomen vanaf de bovenkant bekijken. Je moet er wel een stevige klimpartij voor over hebben, maar dan is het resultaat er ook naar. Vanaf de daktuin bovenop de Bostoren, die een hoogte heeft van ca. 40 meter, heb je een prachtig uitzicht over de Veluwe!

De beklimming van de toren is door zijn vormgeving al een beleving apart. Het ene moment klim je binnen in de staalconstructie van de toren omhoog, in de kern zal ik maar zeggen, en het andere moment bemerk je dat je met trap en al aan de buitenkant van de toren bent aanbeland, en als het ware in de lucht zweeft. Even bespeurde ik bij mijzelf een moment van vrees en wantrouwen in de constructie, toen ik op ca. 30 meter boven de grond een daar gespannen klimnet bekeek. Maar toen ik me na enig getreuzel toch maar op het net begaf, was het vertrouwen in de constructie al snel weer op peil.

De bostoren, ontworpen door Bjarne Mastenbroek (1964) van het architectenbureau SeARCH uit Amsterdam, is niet alleen een mooie toren, maar naar mijn gevoel ook een ontzettend solide toren. De stalen toren met een kern van 4,5 bij 4,5 meter is samengesteld uit 3 delen die opgeteld een totale hoogte hebben van 38 meter. Het platform boven op de toren heeft een diameter van 17 meter en is 4 meter hoog. Dit platform dat helemaal op de grond is klaar gemaakt, inclusief ingebouwde betonnen bakken en grond voor bomen en struiken, weegt ongeveer 500 ton. Omdat er door o.a. de beperkte ruimte in het bos, niet met een bouwkraan kon worden gewerkt, is het platform met de hele santenkraam erin middels hydraulische vijzels naar een niveau van 38 meter boven maaiveld getilt. Een vak apart en een behoorlijk tijdrovend klusje!



Vroeger was 'Landgoed Schovenhorst' voor het publiek een verboden gebied. Maar daar trok ik me meestal niets van aan. Samen met mijn kleine kinderen liep ik daar regelmatig rond te struinen en naar tamme kastanjes te zoeken. Maar de keer dat we daar door een boze boswachter zijn weggestuurd staat me ook nog helder voor de geest!
Het ietwat verpauperde, maar o zo schilderachtige landgoed van toen, ziet er nu gelikt uit. De zelfs door Europese ontwikkelingsfondsen gefinancierde opknapbeurt heeft het gebied een heel ander aanzien gegeven.
Nu moet je overal voor betalen, maar daar heb je dan ook wat voor. Om maar iets te noemen, een parkeerplaats en een theepaviljoen, goed onderhouden wandelpaden met bewegwijzering, opgepimpte bomen, kunstwerken en verlichting, een streekhistorisch museum en een speelbos voor kinderen, en natuurlijk niet te vergeten de alom geprezen Bostoren!

Allemaal mooi, toch dacht ik vanmorgen toen ik er liep met enige weemoed aan het vroegere 'Landgoed Schovenhorst' terug. Waar je toen dan wel niet mocht komen, maar dat maakte het verpauperde en verwilderde landgoed juist geheimzinnig en des te spannender!