Bij de entree was het gelijk al duidelijk, hier is één-richting verkeer van toepassing. De pijlen op de vloer lieten niets te raden over. Bij de incheckbalie lieten we als gewoonlijk onze museumkaart zien, als reactie kregen we de vraag of we i.v.m. de corona-misère de tickets reeds online hadden besteld. Nee, dat hadden we niet, we wilden het zo proberen. We hadden mazzel, we mochten door, het was niet al te druk. Om het aantal bezoekers in het museum enigszins te doseren en te reguleren, hadden ze de volgende deur voorzien van een stoplicht. Dat leverde uiteraard wachttijd op. Toen we ook die barrière hadden geslecht, en eindelijk aan de bezichtiging konden beginnen, wees een suppoost ons nogmaals op het één-richting verkeer, waarbij we onderling anderhalve meter afstand in acht dienden te nemen. Tjonge jonge, wat verlang ik in deze weer naar het oude normaal, maar dat zal vrees ik nog wel even duren!
Of toch niet? Werd ik hier soms op mijn wenken bediend? Want het eerste schilderij dat ik daar zag was van de kubistisch-expressionist van de Bergense School Frans Huysmans (Utrecht, 1885 - Zwolle, 1954). Het schilderij uit 1914 heette 'Feest in de Rustende Jager in Bergen'. Prachtig, een verbeelding van het oude normaal van een dikke eeuw geleden, maar het had net zo goed ook vijf maanden geleden geschilderd kunnen zijn. Een teken aan de wand, het komt goed, mijn dag kon niet meer stuk! En een wandeling door Singer's prachtige beelden- en bloementuin, naar een ontwerp van de internationaal bekende landschapsarchitect Piet Oudolf (Haarlem, 1944), maakte de dag alleen maar feestelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten